پیش بینی تاب آوری فردی بر اساس حمایت اجتماعی، سلامت روان و تاب آوری خاتوادگی در زنان نابارور

زمینه: زنان نابارور در معرض آسیبهای روانی و اجتماعی متعددی از قرار دارند و تاب آوری در این افراد برای محافظت از آنها در برابر آسیبها از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر پیشبینی تابآوری فردی بر اساس حمایت اجتماعی، سلامت روان و تاب آوری خانوادگی در زنان نابارور بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل زنان نابارور مراجعه کننده به بخش ناباروری بیمارستان خاتم الانبیا تهران در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود. با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و با در نظر گرفتن ملاکهای ورود شامل زنان نابارور، داشتن حداقل تحصیلات سیکل، سن ۲۰-۴۵ سال و داشتن حداقل دو سال سابقه ناباروری اولیه یا ثانویه، ۳۶۱ نفر برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. پرسشنامههای تابآوری کانر-دیویدسون، مقیاس سنجش تابآوری خانواده، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده و پرسشنامه سلامت عمومی برای جمعآوری دادهها استفاده شد. از روشهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ برای تحلیل دادهها استفاده شد. یافته ها: طبق نتایج، سلامت روانی (۰/۷۱)، حمایت اجتماعی (۰/۶۲) و تابآوری خانوادگی (۰/۷۸) دارای ضریب همبستگی مثبت معنادار با تابآوری فردی بودند (P<۰.۰۱). نتایج رگرسیون در پیش بینی دلزدگی زناشویی از طریق ابعاد حمایت اجتماعی و سلامت روان نشان میدهد که متغیرهای پیش بین توان تبیین %۳۸/۳ از واریانس تابآوری فردی را در سطح ۰/۰۰۱ داشتند (F=۱۳.۴۸, P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: در زنان نابارور، تاب آوری فردی از طریق حمایت اجتماعی، سلامت روان و تابآوری خانوادگی قابل پیشبینی است و حمایت اجتماعی، سلامت روان و تابآوری خانوادگی بالاتر به افزایش تابآوری فردی در این افراد کمک میکند.

کلیدواژه ها:

social support ، mental health ، resilience ، infertility ، حمایت اجتماعی ، سلامت روان ، تابآوری ، ناباروری