مدل کنترل طغیان بیماریهای منتقله از آب و غذا بعد از وقوع بلایای طبیعی

زمینه: بعد از وقوع بلایای طبیعی به علت جابه جایی جمعیت، افزایش عوامل خطر، تغییرات زیست محیطی، تغییر شرایط زندگی و افزایش آسیب پذیری در برابر عوامل بیماری زا، امکان طغیان بیماری های عفونی افزایش می یابد که ازجمله مهم ترین آن ها بیماری های منتقله از آب و غذا است. این پژوهش با هدف تدوین مدل کنترل طغیان بیماری های منتقله از آب و غذا بعد از وقوع بلایای طبیعی در ایران انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی است که به صورت ترکیبی و در هفت مرحله انجام شد. برای اعتبار سنجی مدل اولیه از تحلیل عاملی تائیدی استفاده گردید و جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۳ و LISREL۹.۱ استفاده گردید. روابط متغیر ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری SEM استخراج شد و اعتبار مدل مورد تائید قرار گرفت. یافته ها: درمجموع تعداد ۶ عامل موثر بر کنترل طغیان بیماری های منتقله از آب و غذا بعد از وقوع بلایای طبیعی استخراج و شناسایی شده است که شامل: منابع انسانی، نظام مراقبت سندرمیک، مدیریت، آموزش همگانی، تدارکات و تجهیزات و برنامه کشوری می باشند. نتیجه گیری: تدوین سیاست ها و دستورالعمل ها و راهنماهای عملکردی در سطح ملی، تدوین برنامه و تامین منابع و مشخص کردن ساختار مدیریت محلی، افزایش دانش و بهبود نگرش و کسب مهارت های لازم در سطح فردی، ارزیابی وضعیت موجود ، تقویت نظام مراقبت سندرمیک، تهیه منابع و تجهیزات موردنیاز برحسب نوع مخاطرات، آموزش مداوم و برگزاری مانور در جهت مدیریت و کنترل طغیان بیماری های منتقله از آب و غذا در هنگام وقوع بلایای طبیعی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Control of diseases ، Natural disasters ، Water and foodborne diseases ، Outbreak ، بلایای طبیعی ، بیماریهای منتقله از آب و غذا ، کنترل بیماری ، طغیان