عفونت های استرپتوکک های مهاجم گروه A

T.S.S(شوک توکسیک استرپتوککی) عبارتست از بروز سریع شوک و نارسایی اعضای حیاتی همراه با هر گونه عفونت حاد استرپتوککی گروه A، بنابراین ممکن است T.S.S ثانویه به باکتریمی اولیه، فاشیئت نکروزان، میوکلروز و سپسیس بعد از زایمان و به میزان کمتری بعد از پنومونی پیدا شود.انتقال استروپتوکک گروه A : انتقال به عوامل زیر بستگی دارد. طول دوره تماس نزدیک و ازدحام، و عوامل مربوط به میزبان عبارتند از عفونت های فعال ویروسی مانند آنفلوانزا و آبله مرغان، زخم های جراحی یا زایمان اخیر، فقدان پادتن اپسونیزه کننده اختصاصی علیه استرپتوکک گروه A و فقدان پادتن خنثی کننده علیه اگزوتوکسین تب زای A و B در بعضی موارد اعمال جراحی مانند لیپوساکشن، برداشتن رحم، زایمان واژینال و گذاردن پین در استخوان، راه را برای ورود میکروب به بدن ایجاد می کنند. در بعضی موارد محل یا راه ورود مشخص نیست و عفونت طی ۲۴ تا ۷۲ ساعت در محل ضربه خفیف غیر نافذ قبلی که منجر به هماتوم یا کشیدگی عضله شده است ایجاد می شود. در این بیماران احتمالا استرپوکک از طریق باکتریمی گذرا در بافت های عمقی صدمه دیده کاشته می شود و به محض قرار گرفتن در این محیط شروع به رشد می نماید و سبب علایم و نشانه های سیستمیک بیماری می گردد. در این حالت یافته های جلدی از تظاهرات دیررس عفونت هستند. تشخیص زودرس این موارد بسیار دشوارتر از بیمارانی است که راه ورود باکتری در آنها مشخص است با اینحال، درد شدید موضعی و تب، بهترین سرنخ ها هستند. در بعضی موارد استفاده از داروهای ضد التهابی سبب پنهان شدن علایم در بدو مراجعه و تخفیف علایم عفونت می شود و ممکن است بیمار مبتلا به اشکال شدیدتر عفونت استرپتوککی و شوک بشود.علایم T.S.S عبارتند از: تب و لرز و تهوع و استفراغ و اسهال و درد شدید موضعی و کونفوزیون و لتارژی، بیمار مبتلا به شوک ممکن است هیپوترمی داشته باشد. انتقال شعور و گاهی پرخاشگری و در بعضی موارد اغما وجود دارد.درد موضعی شدید، شایع ترین علامت اولیه T.S.S است و مقدم بر علایم دیگر است. درد معمولا در یک اندام ایجاد می شود ولی ممکن است مشابه پریتونیت، بیماری التهابی لگن، پنومونی و سکته قلبی یا پریکاردیت باشد.۸۰درصد بیماران مبتلا به عفونت بافت نرم هستند که در حدود ۵۰ درصد این موارد عفونت به طرف فاشیئت نکروزان یا میوزیت پیشرفت می کنند.در ۱۰ درصد موارد اریتم منتشر رخ می دهد. در ۲۰ درصد موارد در غیاب بافته های بافت نرم انواعی از تظاهرات از جمله اندوفتالمیت، پری هپاتیت، پریتونیت، میوکاردیت آرتریت چرکی و آمپیم و مننژیت رخ می دهد.