بررسی پاتوژن های موجود در ترشحات مبتلایان به عفونت مزمن چرکی گوش میانی

زمینه: عفونت چرکی مزمن چرکی گوش میانی (SCOM) هنوز یکی از بیماری های شایع در کشورهای در حال توسعه است. شایع ترین علامت بیماری، وجود ترشحات چرکی و کاهش شنوایی می باشد. این تحقیق به منظور آگاهی از میکروارگانیسم های شایع در ترشحات گوش بیماران مبتلا در کشورمان در بیمارستان های بوعلی و میلاد تهران طی سال های ۸۲-۱۳۸۰ انجام گرفت.روش کار: تحقیق به روش توصیفی بر روی ۱۰۰۰ نمونه از ترشحات گوش ۹۴۰ بیمار مبتلا به SCOM انجام شد. بیماران پس از شرح حال دقیق تحت معاینه کلینیکی قرار گرفته و سپس از آنها ادیومتری تون خالص و رادیوگرافی شولر انجام شد. در نهایت از ترشحات گوش باسواپ استریل نمونه برداشته شد و در محیط SDA, Mc Conkey, Blood agar کشت و آنتی بیوگرام برای آنها انجام شد. نتایج کشت و آنتی بیوگرام از ترشحات گوش مبتلا هر ۲۴ ساعت تا حداکثر ۹۶ ساعت ثبت و آنالیز آماری گردید.یافته ها: در کشت از ترشحات در ۱۱۰ مورد، میکروبی رشد نکرد و در ۸۹۰ مورد ۲۰ میکروارگانیسم رشد کرد. سودوموناس آئروژنیزاو استاف اورئوس هر کدام با ۱۷% بیشترین شیوع و آسپرژیلوس Niger با ۱۲% و پروتئوس میرابلیس و کلبسیلا نمونیه هر کدام با ۸% درجات بعدی را از نظر شیوع داشتند. توبرامایسین، سفتی زیدیم، سیپروفلوکساسین و جنتامایسین به ترتیب ۱۰۰، ۹۸، ۹۳، ۷۵ درصد اثر بر روی پسودوموناس آئروژنیزا داشتند و استافیلوکوک طلایی به آمیکاسین، جنتامایسین، وانکومایسین، کلرامفنیکل، سفالوتین، اریترومایسین و کوتریموکسازول ۱۰۰% و به سیپروفلوکسازین ۹۷% حساس بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق با توجه به گستردگی زیاد میکروارگانیسمی در کشورمان توصیه می شود که در بیماران مبتلا به عفونت مزمن چرکی گوش میانی برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب کشت و آنتی بیوگرام از ترشحات گوش میانی انجام شود. در صورت عدم انجام کشت ما استفاده از سیپروفلوکساسین رابه دلیل موثر بودن بر بیشتر باکتری های شایع و داشتن عوارض کمتر توصیه می کنیم.

کلیدواژه ها:

میکروبیولوژی ، پاتوژن ، عفونت مزمن چرکی گوش میانی ، آنتی بیوگرام