بررسی سطح سرمی سلنیوم در بیماران آرتریت روماتوئید در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران در سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵

زمینه: بیماری آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن مفاصل می باشد که %۱ افراد جامعه را درگیر می کند و در بسیاری از موارد به ناتوانی و در برخی موارد منجر به مرگ و میر بیماران می شود. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و مقایسه آن با افراد سالم می باشد.روش کار: در۵۶ بیمار دچار آرتریت روماتوئید (طبق معیارهای (ACR ۱۹۹۸ که به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شهید مصطفی خمینی مراجعه کردند، مصاحبه و معاینه توسط روماتولوژیست صورت گرفت و فعالیت بیماری بر اساس DAS-۲۸ و میزان ناتوانی با Global Functional Status (GFS) ارزیابی شد. سپس نمونه خون جهت آزمایشات CBC, ESR, CRP, RF و غلظت Selenium گرفته شد و بر روی گروه کنترل که از نظر سن و جنس مشابه بودند و بیماری آرتریت روماتوئید و یا بیماری التهابی نداشتند آزمایشات فوق نیز انجام شد.یافته ها: میانگین سطح سلنیوم در بیماران آرتریت روماتوئید ۹۰.۷۶ میکروگرم در لیتر با انحراف معیار ۳۱.۲۲ و در گروه کنترل ۹۲.۲۱ میکروگرم در لیتر با انحراف معیار ۴۸.۶۵ بود. که اختلاف قابل توجهی در سطح سلنیوم بین دو گروه وجود نداشت (p=۰.۸۸۹). همچنین همراهی بین جنس، مدت بیماری، احساس ضعف، مدت خشکی صبحگاهی، میزان ناتوانی (GFS)، فعالیت بیماری، فاکتور روماتوئید و سطح سلنیوم وجود نداشت در حالیکه به ازای هر سال افزایش سن ۰.۸۶۵ میکروگرم در لیتر سلنیوم کاهش یافته بود.نتیجه گیری: در این بررسی رابطه ای بین بیماری آرتریت روماتوئید و فعالیت این بیماری و وجود فاکتور روماتوئید و سطح سرمی سلنیوم وجود نداشت. یافته های فوق نیز در برخی مطالعات دیده شده است و نیاز به بررسی بیشتر در این زمینه میباشد.

کلیدواژه ها:

آرتریت روماتوئید ، عنصر ضروری ، سلنیوم