بررسی میزان شیوع نشانه های التهاب مننژ و عوامل مرتبط با آن ها در بیماران مبتلا به مننژیت حاد، بیمارستان لقمان حکیم، ۸۵ – ۱۳۸۱

زمینه: در ارزیابی بالغین مشکوک به مننژیت، نشانه های فیزیکی قابل اعتمادتر از شرح حال بالینی بوده و وجود علایم تحریک مننژ پاتوگنومونیک مننژیت نمی باشد. این تحقیق به منظور بررسی فراوانی و حساسیت نشانه های التهاب مننژ نظیر سفتی گردن، کرنیگ، برودزینسکی و فنومن تری پود در بیماران مبتلا به مننژیت حاد انجام گرفت.روش کار: روش انجام این تحقیق، توصیفی و تکنیک آن مصاحبه – مشاهده بود. ۸۵ بیمار ۱۴ ساله و بالاتر مشکوک به مننزیت حاد مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم تهران وارد طرح شده و نشانه های التهاب مننژ قبل از انجام پونکسیون کمری ثبت شد. یافته ها: ۶۷ بیمار (۷۹ %) سفتی گردن و ۲۴ بیمار (۲۸%) نشانه کرنیگ و ۲۴ بیمار (۲۸%) نشانه برودزینسکی مثبت داشتند. ۱۰۰۰ ? WBC در CSF ۱۶ بیمار (۱۹%)، مشاهده شد. بین وجود ۱۰۰۰ ? WBC با نشانه های (سفتی گردن+ کرنیگ+ برودزینسکی) به لحاظ آماری ارتباط معنی دار وجود داشت (۰.۰۵>P). بین نوتروفیلی ۸۰%< و نشانه کرنیگ مثبت و همچنین تریپودفنومن به لحاظ آماری رابطه معنی دار به دست آمد (۰.۰۵>P). نتیجه گیری: یافته های ما اهمیت WBC و diff مایع CSF را در تشخیص بیماران مشکوک به مننژیت حاد یادآوری نمود. از طرف دیگر شیوع پایین نشانه های کرنیگ، برودزینسکی، فنومن تری پود نیاز به شناخت و استفاده از آزمون های بالینی حساس تر را نشان می دهد.