مروری بر پژوهش های نوین کاربرد لیزر در پریودانتیکس

بر اساس تئوری نشر خودبخودی و برانگیخته تابش توسط آلبرت انیشتین، میمن اولین نوع لیزر را در ۱۹۶۰ ابداع کرد. از آن زمان لیزر به طور گسترده ای در پزشکی و جراحی مورد استفاده قرار گرفته است. لیزرهای کاربردی در جراحی، انرژی متمرکز و کنترل شده را به بافت انتقال می دهند. معمولا، لیزرها بر اساس عناصر فعال القا شده که ایجاد فوتون هایی به صورت نشر برانگیخته می کنند، نامگذاری می گردند. بنابراین انواعی که به طور معمول در دندانپزشکی به کار می روند، متشکل از طول موج های متنوع به صورت پیوسته یا ضربان دار و یا Running pulse می باشند. طول موج، کاربرد کلینیکی و طرح لیزر را تحت تاثیر قرار می دهد. طول موج مورد استفاده در پزشکی و دندانپزشکی به صورت طیفی وسیع از ۱۹۳نانومتر تا ۱۰۶۰۰نانومترمتغیر می باشد. لیزرهایی که بیشترین کاربرد را در دندانپزشکی دارند شامل HO:YAG,Nd:YAG,Co۲، Er:YAG،GaAS(diode), Nd:YAP, Er,Cr:YSGG و آرگون می باشند. کاربرد کلینیکی لیزرها در درمانهای پریودنتال شامل موارد زیر می باشد: ۱– استفاده در بافت نرم مانند فرنکتومی، ژنژیوکتومی و ژنژیوپلاستی، حذف بافت گرانولاسیون، جراحی مرحله دوم ایمپلنت، برداشتن ضایعات، بیوپسی های ضایعات خوش خیم و بدخیم، تابش به زخم های آفتی، ایجاد انعقاد در محل دهنده پیوند آزاد لثه ای ۲- استفاده در بافت سخت مانند حذف جرم از سطوح ریشه، افزایش طول تاج، استئوپلاستی و استکتومی. هدف از این مقاله، جمع آوری اطلاعات در مورد کاربرد تکنولوژی لیزر در درمان های پریودنتال می باشد.