اثر کورتیکو استروییدهای داخل مفصلی در استئوآرتریت زانو با درد التهابی

استفاده از کورتیکو استروییدهای داخل مفصلی در درمان استئوآرتریت به ویژه در مواردی که با تجمع مایع در مفصل همراه باشد، توصیه شده است. براساس اطلاعات موجود این روش درمان فقط اثرات کوتاه مدت دارد و فقط بر درد موثر است. به منظور بررسی دامنه اثر درمانی استروییدهای داخل مفصلی بر علایم التهابی استئوآرتریت زانو مطالعه اخیر به صورت آینده نگر و بدون گروه شاهد انجام شده است.بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو براساس معیارهای بالینی و رادیولوژیکی کالج روماتولوژی آمریکا که با درد شدید و مداوم مفصلی همراه با تجمع مایع در مفصل مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. پس از آسپیراسیون کامل مایع مفصلی، تریامسینولون داخل مفصل تجویز شد و بیماران از نظر درد (درد در استراحت و حرکت) ظرفیت حرکت مفصل، فعالیت فیزیکی قبل و پس از درمان با نرم افزار SPSS با انجام Wilcoxon matched airs signed rank test و آزمون کای مک نمار مورد مقایسه قرارگرفتند. ۷۱ بیمار (۲۶ زن، ۴۵ مرد) با میانگین سنی ۶۰±۱۰ سال مورد بررسی قرار گرفتند. ۱۰۰% بیماران درد مداوم و تجمع مایع مفصلی و ۹۵% درد شبانه مفصل داشتند. محدودیت در ظرفیت حرکت مفصل در ۷۵% بیماران و محدودیت فعالیت فیزیکی در ۸۰% بیماران وجود داشت. ۴ هفته پس از درمان، شدت درد مفصل (Lickert pain score) از ۲.۹.±۰.۹ به ۰.۹۶±۱.۲ (P<۰.۰۰۱) محدودیت ظرفیت حرکتی مفصل (Lequesne’s functional score) از ۶.۴ ±۱.۹ به ۲.۲±۱.۹ (P<۰/۰۰۱) و محدودیت فعالیت فیزیکی(WOMAC functional score) از ۱۰.۲±۲.۶ به ۳.۳±۲.۶ (p<۰.۰۰۱) کاهش یافت. در پایان مطالعه، درد شبانه مفصل زانو به ۲%، تجمع مایع مفصلی به ۵%، محدودیت ظرفیت حرکتی مفصل به ۲۵% و محدودیت فعالیت فیزیکی به ۴۵% کاهش یافت (P<۰.۰۰۱).در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو با علایم التهابی، تزریق داخل مفصلی کورتیکو استرویید سبب تسکین سریع درد و اختلال حرکتی می گردد.