بیماری های کبدی ناشی از دارو

اکثر داروهای گوناگونی که به منظور درمان بیماری های مختلف به کار می روند، در کبد متابولیزه می شوند. حاصل این تغییر و تحول گاه متابولیت های خطرنانکی است که در صورت عدم توانایی سیستم های آنزیمی موجود در پالایش آنها، باعث آسیب های حاد و مزمن به بافت کبد می شوند. برخی داروها نیز مستقیما سمیت کبدی دارند بیماری های کبدی ناشی از داروها طیف گسترده ای از تمام بیماری های کبدی شامل: هپاتیت های حاد و مزمن، کلستاز، سیروز، درگیری های عروقی و حتی بدخیمی ها را شامل می شود. هپاتوتوکسیسیتی داروها به دو گروه A(ناشی از خواص فارماکولوژیک) و B(آلرژیک و ایدیوسینکراتیک) تقسیم می شود. دقت در عوامل خطری نظیر سن، جنس و استفاده از سایر داروها در هنگام تجویز دارویی با سمیت شناخته شده کبدی، حایز اهمیت بسیار است. در تشخیص بیماری های کبدی ناشی از داروها مهمترین نکته به خاطر داشتن این عوارض است. پس از افزایش آنزیم های کبدی یا هر گونه علایم کبدی به دنبال مصرف یک داروی خاص، بهترین روش برخورد قطع آن دارو می باشد چرا که اغلب آثار هپاتوتوکسیک داروها قابل برگشت بوده و در صورت قطع به موقع هیچ اثر سوئی برجا نمی ماند. برای هپاتوتوکسیسیتی برخی داروهای خاص نظیر استامینوفن، ایزونیازید و متوتروکسات روش های درمانی و پیگیری خاصی وجود دارد که آشنایی با آنها برای هر پزشکی ضروری است.