کاهش مخاطرات و تهدیدات اقلیمی در عرصه منابع طبیعی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، مطالعه موردی رویشگاه آویشن در منطقه ساوه استان مرکزی

این پژوهش با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، رویشگاههای جدیدی برای Rehabitation (دوباره زیستگاه گزینی) گونه ای از گیاه آویشن با نام علمی Thymus vulgaris، از خانواده LAMIACEAE پیشنهاد می کند . داشتن رویشگاههای ذخیره و جایگزین کمک می کند تا در صورت وقوع تهدیدات اقلیمی، آفات و امراض یا عوامل تخریبی دیگر، گونه از لیست فلورستیک منطقه حذف نگردد. منطقه حفاظت شده سنگک و چهارحد در منطقه ساوه در استان مرکزی ، یکی از رویشگاههای طبیعی گونه گیاهی با ارزش آویشن است. آویشن در چند موقعیت در این منطقه با پراکنش لکه ای وجود دارد. برای انجام این تحقیق، محیط زیست منطقه حفاظت شده سنگک و چهارحد از نظر توپوگرافی (شیب، جهت و ارتفاع)، پوشش گیاهی همراه، خاک، اقلیم (دما و باران )، زمین شناسی و کاربری، مطالعه و طبقه بندی شده و به صورت نقشه در آمده و به صورت لایه های اطلاعاتی در محیط GIS رویهم گذاری شدند. برای کاهش عدم اطمینان, عناصر غذایی خاک (پتاسیم، فسفر، ازت، کربن، پتاسیم، کلسیم، سدیم و مواد آلی)، بافت، اسیدیته (PH) و هدایت الکتریکی (EC)، بعد از نمونه گیری از سطح و عمق و آنالیز نمونه ها در آزمایشگاه تعیین شد نتایج نشان داد که سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) در مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست و کاهش مخاطرات و تهدیدات اقلیمی ازقابلیت بالا برخوردار است. در ارزیابی و دوباره زیستگاه گزینی گیاه آویشن، عواملی مثل شیب، جهت، ارتفاع، درصد تاج پوشش، خاک (شامل P,Ca, C، بافت و مواد آلی)، پوشش گیاهی همراه گونه مورد نظر، زمین شناسی، نوع کاربری اراضی و اقلیم (دما و بارندگی) دخیل هستند. در مناطق اطراف رویشگاه آویشن در محدوده منطقه حفاظت شده سنگک و چهارحد 4موقعیت به مساحت 300 هکتار (97/1% از مساحت کل منطقه) برای آویشن مناسب است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، ارزیابی ، آویشن ، سیستم اطلاعات جغرافیایی