بررسی اثر زمان برداشت انگور و خشک کردن به روش خلاء (VD) بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی کشمش رقم بی دانه سفید قوچان

با توجه به اهمیت زمان برداشت انگور برکیفیت کشمش، تعیین زمان مناسب برداشت و بهینه سازی روش های خشک کردن برای دستیابی به تولید کشمش با کیفیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به منظور بررسی اثر متقابل زمان برداشت (۵، ۱۵و ۲۵ شهریور ماه) و روش خشک کردن (آفتاب خشک، خشک کن خلاء ۶۰، ۷۰ و ۸۰ درجه سلسیوس) بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی کشمش رقم بی دانه سفید، تحقیقی در قالب آزمایش کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی در ۴ تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که برهمکنش زمان برداشت و روش خشک کردن بر صفات فیزیکوشیمیایی نظیر مواد جامد محلول، فعالیت آنتی اکسیدانی، فنل کل، فلاونوئید و بار میکروبی تاثیر معنی داری نشان داد. بیشترین مقدار مواد جامد محلول مربوط به تیمار ۲۵ شهریور ماه و کمترین آن مربوط به تیمار ۵ شهریور ماه بود .میزان آنتی اکسیدان، محتوای فنل، فلاونوئید و قند کل در تیمار خشک کن خلاء بیشتر از روش آفتاب خشک بود. بیشترین بار میکروبی (Cfug-۱ ۱۲۶.۵۱) مربوط به کشمش آفتاب خشک بود و در مقابل تیمار تحت خشک کن خلاء در هر سه دما کمترین مقدار بارمیکروبی (تقریبا صفر) را داشتند. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کشمش تولیدشده در برداشت سوم و خلاء ۶۰ درجه سلسیوس از نظر صفات بیوشیمیایی نسبت به سایر تیمارها کیفیت مطلوب تری داشت و می توان چنین اظهار کرد که روش خشک کن خلاء، جایگزین مناسبی برای روش های خشک کردن سنتی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، بار میکروبی ، باز جذب آب ، خشک کن خلاء ، فلاونوئید ، محتوای فنل