بررسی کاربردهای هوش مصنوعی در ایجاد و توسعه سیستم های یادگیری سیار هوشمند

همگرایی فناوری های هوش مصنوعی با پلتفرم های یادگیری سیار، پارادایم آموزشی نوینی را تحت عنوان «یادگیری سیار هوشمند» شکل داده است که فراتر از دسترسی صرف به محتوا، به دنبال درک و پاسخگویی به نیازهای شناختی و عاطفی یادگیرندگان است. هدف این پژوهش، بررسی عمیق و چندجانبه کاربردهای هوش مصنوعی در ارتقای سیستم های یادگیری سیار و تحلیل اثرات آن بر اکوسیستم آموزشی است. روش پژوهش حاضر از نوع مرور سیستماتیک گسترده بوده و با تحلیل محتوایی منابع معتبر و به روز انجام شده است. نظام های آموزشی سنتی و حتی سیستم های یادگیری الکترونیکی نسل اول، به دلیل ماهیت ایستا و رویکرد «یک نسخه برای همه»، در برقراری تعامل موثر و پایدار با فراگیران ناتوان بوده اند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که هوش مصنوعی از طریق معماری های پیچیده یادگیری عمیق، پردازش زبان طبیعی و تحلیل کلان داده ها، قابلیت های دگرگون کننده ای را به ابزارهای موبایلی افزوده است. این قابلیت ها شامل سیستم های تطبیقی که محتوا را بر اساس سطح مهارت کاربر تنظیم می کنند، چت بات های مجهز به هوش هیجانی برای پشتیبانی عاطفی و آموزشی، و واقعیت افزوده هوشمند برای بصری سازی مفاهیم انتزاعی می باشند. نتایج حاکی از آن است که این سیستم ها با شناسایی الگوهای رفتاری و یادگیری دانش آموزان، مسیرهای یادگیری منحصر به فردی را خلق می کنند که منجر به بهبود نرخ ماندگاری، افزایش انگیزه درونی و ارتقای عدالت آموزشی در مناطق کم برخوردار می شود. با این حال، چالش های زیرساختی، شکاف دیجیتالی و ملاحظات اخلاقی پیرامون حریم خصوصی داده ها همچنان به عنوان موانع اصلی شناخته می شوند.

کلیدواژه ها:

یادگیری سیار هوشمند ، هوش مصنوعی در آموزش ، سیستم های تطبیقی ، داده کاوی آموزشی ، شخصی سازی فرایند یادگیری.