بررسی تطبیقی مولفه های اگزیستانسیالیسم در رمان «ذائقه الموت» ایمن العتوم و «لطفا پدرم باش» منصور یوسف زاده شوشتری (با تکیه بر نظریه روان درمان گری اروین یالوم)

اگزیستانسیالیسم با تاکید بر اصالت وجود به یکی از مکاتب فلسفی غرب در قرن بیستم بدل گشت، و این ناشی از علم گرایی و عقل گرایی و احساس پوچی بعد از آشفتگی های جنگ جهانی دوم بود. رابطه ی تنگاتنگ فلسفه با روان شناسی باعث شد تا روان شناسان و روان پزشکان برای درمان دلواپسی های فلسفه اگزیستانسیالیسم راه حل هایی ارائه نمایند که یکی از مهم ترین آن ها نظریه روان درمان گری اروین یالوم است. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی به دنبال بررسی تطبیقی نگرانی های چهارگانه فلسفه اگزیستاسیالیسم یعنی مرگ و زندگی، آزادی انتخاب، تنهایی و پوچی در دو رمان ذائقه الموت ایمن العتوم و لطفا پدرم باش منصور یوسف زاده شوشتری است. مولفان جستار حاضر کوشیده اند مولفه های چهارگانه فوق را در شخصیت های اصلی این دو داستان بر اساس نظریه اروین یالوم مورد کنکاش قرار دهند. یافته های پژوهش نشان می دهد چهار نگزانی مورد اشاره به وفور در دیالوگ های شخصیت های اصلی این دو داستان به چشم می خورد، و هر دو داستان نویس سیر حوادث را به گونه ای پیش برده اند که تفکر و سرنوشت شخصیت های اصلی داستان بر اساس نظریه اروین یالوم رقم خورده است.

کلیدواژه ها:

روان پویه درمانی ، دلواپسی های چهارگانه غایی ، یالوم ، ذائقه الموت ، لطفا پدرم باش