نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان شهربانه

این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و هیجانات تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهربانه انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی–همبستگی است و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم شهربانه (۱۲۰۰ نفر) در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، ۱۲۰ نفر (۶۵ دختر و ۵۵ پسر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های راهبردهای خودتنظیمی پینتریچ (۱۹۹۹) و هیجانات تحصیلی پکران و همکاران (۲۰۰۲) بود. داده ها با روش تحلیل همبستگی و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS ۲۵ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد راهبردهای فراشناختی و تنظیم منابع، به همراه هیجانات مثبت (لذت و غرور) توان پیش بینی معنی دار عملکرد تحصیلی را دارند (r=۰.۵۸, R²=۰.۵۱). به بیان دیگر، دانش آموزانی که توانایی خودتنظیمی بالاتر و هیجانات مثبت تر دارند، از نمرات بالاتری در دروس اصلی برخوردارند. یافته ها بر اهمیت آموزش راهبردهای خودتنظیمی و مدیریت هیجان به عنوان محورهای اصلی ارتقای عملکرد تحصیلی در محیط های آموزشی ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی یادگیری ، هیجانات تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، شهربانه