بررسی اثر نوآوری معلمان در تدریس بر پرورش تفکر انتقادی دانش آموزان

در عصر حاضر که با انفجار اطلاعات و پیچیدگی های روزافزون جوامع شناخته می شود، نظام های آموزشی با چالش تربیت نسلی روبرو هستند که توانایی تحلیل، ارزیابی و حل مسائل پیچیده را داشته باشند. تفکر انتقادی به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های قرن بیست و یکم، هسته اصلی این توانمندی را تشکیل می دهد. پرورش این مهارت در دانش آموزان مستلزم گذار از رویکردهای سنتی و حافظه محور به سمت شیوه های نوین و دانش آموزمحور است. در این میان، نقش معلم به عنوان راهبر و تسهیل گر فرآیند یادگیری، بیش از هر زمان دیگری برجسته می شود. نوآوری معلمان در تدریس، شامل به کارگیری استراتژی ها، ابزارها و رویکردهای خلاقانه، به عنوان یک عامل کلیدی در ایجاد محیط های یادگیری غنی و پویا شناخته می شود که می تواند بستر مناسبی برای رشد و شکوفایی تفکر انتقادی فراهم آورد. این مقاله علمی-ترویجی با هدف بررسی عمیق و تحلیلی تاثیر نوآوری های تدریس معلمان بر پرورش مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان تدوین شده است. در این راستا، ضمن تبیین مبانی نظری و مفهومی دو متغیر اصلی، به تحلیل چگونگی تاثیر روش های نوآورانه مانند یادگیری مبتنی بر پرسش، یادگیری ترکیبی، استفاده از نقشه ذهنی و فناوری های آموزشی بر توسعه ابعاد مختلف تفکر انتقادی پرداخته می شود. یافته های حاصل از مرور نظام مند ادبیات پژوهشی نشان می دهد که نوآوری در تدریس به طور مستقیم با افزایش توانایی دانش آموزان در تحلیل اطلاعات، ارزیابی استدلال ها، شناسایی پیش فرض ها و ارائه راه حل های خلاقانه ارتباط دارد و این امر ضرورت بازنگری در برنامه های درسی و به ویژه برنامه های تربیت معلم را دوچندان می سازد.

کلیدواژه ها:

نوآوری معلمان ، تفکر انتقادی ، روش های نوین تدریس ، مهارت های قرن بیست و یکم ، خلاقیت در آموزش