تبلور فرهنگی جامعه در روایت پست مدرن و راویان نامتعارف در رمان نام من سرخ اورهان پاموک

نام من سرخ رمانی چندلایه است که با تکه تکه کردن روایت و وجود راویان متعدد و متنوع و با زاویه دید اول شخص شکل گرفته و به صورت  همزمان  و موازی، چند منظور و هدف را پی می گیرد. پاموک در این رمان به گونه ­ای اقتباس از «خسرو و شیرین» نظامی گنجه ای دست زده و روایتی پست­مدرن خلق نموده که دارای دو بعد داستانی و تصویری است. او رویدادهای رمان خود را هم بر اساس مستندات تاریخی و داستانی و هم بر مبنای تصاویر نگارگران ایرانی و ترک روایت کرده است. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، وجه چندصدایی رمان نام من سرخ، شیوه روایت پاموک و هویت و موقعیت روایان متعدد و متنوع رمان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. یافته ­های پژوهش حاکی از آن است که پاموک با وجود تبعیت از الگوهای پست مدرن، شیوهای بدیع در روایت گری، شخصیت پردازی، انتخاب راوی، تعیین ماهیت و موقعیت برای راویان این رمان به کار بسته است. هم­چنین پاموک در رمانش  با خلق مناقشه ای نمادین مابین طرفداران سبک نقاشی مینیاتوری ایرانی و طرفداران سبک نقاشی پرتره ونیزی  تضادها، کشمکش ها و انگیزه های هر یک از جانب داران شرق و غرب را در جریان گفتگوهای درونی و بیرونی شخصیت های رمان، نمایان کرده است. بدین ترتیب پاموک خودش، خواننده ای متعلق به متعصبان شرق گرا، خواننده ای متعلق به متعصبان غرب گرا و همه تعصبات فرهنگی مذهبی شرقی و تجددخواهی غربی و هرگونه جهل و خرافه را به خنده و استهزا گرفته و بدون القای نتیجه، شناخت  و نتیجه را  به خود مخاطب واگذار کرده است.

کلیدواژه ها:

اورهان پاموک ، نام من سرخ ، پست مدرنیسم ، تجدد ، سنت گرایی