واکاوی سکوت سازمانی و میزان خشنودی شغلی در پرسنل آموزش و پرورش

هدف از پژوهش حاضر واکاوی رابطه میان مولفه های سکوت سازمانی و میزان خشنودی شغلی در میان پرسنل و معلمان شاغل در اداره آموزش و پرورش شهرستان مرودشت است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان و معلمان مقاطع مختلف تحصیلی شهرستان مرودشت بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعیین گردید. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سکوت سازمانی (ون دای و همکاران) و پرسشنامه خشنودی شغلی (اسمیت، کندال و هیولین) استفاده شد که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین سکوت سازمانی و ابعاد آن (سکوت مطیع، سکوت تدافعی و سکوت دوستانه) با خشنودی شغلی کارکنان رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد؛ بدین معنا که با افزایش فضای سکوت در مدارس و اداره آموزش و پرورش مرودشت، میزان خشنودی شغلی، تعهد و انگیزه کارکنان کاهش می یابد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه سکوت تدافعی بیشترین تاثیر منفی را بر خشنودی شغلی دارد. در نهایت، پیشنهاد می شود مدیران آموزشی با ایجاد فضای باز ارتباطی و تشویق کارکنان به بیان ایده ها و نظرات، زمینه را برای کاهش سکوت سازمانی و ارتقای سطح خشنودی شغلی فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی ، خشنودی شغلی ، مدیریت آموزشی ، رفتار سازمانی ، شهرستان مرودشت.