بررسی اثربخشی ترکیب دو روش زوج درمانی تلفیقی – رفتاری و زوج درمانی مبنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود صمیمیت زناشویی وکاهش باورهای غیرمنطقی

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی اثربخشی ترکیب دو روش زوج درمانی تلفیقی – رفتاری و زوج درمانی مبنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود صمیمیت زناشویی و کاهش باورهای غیرمنطقی است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش انجام پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. در این روش گروه آزمایش تحت روان درمانی پویشی کوتاه مدت قرار می گیرند. جامعه آماری پژوهش حاضر را مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره تهران تشکیل می دادند. با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان، زوج هایی که بر اساس پرسش نامه های صمیمیت و باورهای غیرمنطقی نمره پایین کسب نموده و واجد شرایط نمونه پژوهشی (بر اساس مصاحبه و آزمون) انتخاب شدند. تعداد نمونه ۲۴ زوج بود که پس از انتخاب و همتاسازی به لحاظ سن، تحصیلات، مدت ازدواج، تعداد فرزندان و شرایط اقتصادی به سه گروه تقسیم شدند و زوج درمانی تلفیقی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد در مورد آن ها اعمال شد. بین آن ها دو پرسشنامه صمیمیت زناشویی و باور های غیر منطقی در دو حالت پیش آزمون و پس آزمون توزیع و جمع آوری شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که روش درمان رفتاری- تلفیقی بر صمیمیت زناشویی زوجین موثر است (p<۰.۰۵). روش درمان رفتاری- تلفیقی بر کاهش باورهای غیرمنطقی زوجین موثر است(p<۰.۰۵). روش روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی زوجین موثر است(p<۰.۰۵). روش روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش باورهای غیرمنطقی زوجین موثر است(p<۰.۰۵).

کلیدواژه ها:

صمیمیت زناشویی ، باورهای غیر منطقی ، درمان رفتاری- تلفیقی ، روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد