بررسی نقش برنامه ریزی تربیتی در پیشگیری از رفتارهای پرخطر و خشونت در مدارس ابتدایی

این مقاله به بررسی نقش برنامه ریزی تربیتی مدرسه در پیشگیری از رفتارهای پرخطر و خشونت در دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. با توجه به حساسیت این دوره سنی، الگوهای تربیتی ساختاریافته، محیط مدرسه را به بستری ایمن، سالم و یادگیرنده تبدیل کرده و خطر بروز رفتارهای خشونت آمیز، تعارض، آزار همسالان و گرایش به رفتارهای پرخطر را کاهش می دهد. برنامه ریزی تربیتی مبتنی بر پیشگیری، مهارت های اجتماعی–هیجانی، نظم درونی، مسئولیت پذیری، همدلی و خودکنترلی را تقویت کرده و فرهنگ مدرسه را به سمت امنیت روانی، آرامش و عدالت آموزشی هدایت می کند. این رویکرد نیازمند طراحی دقیق مداخلات، آموزش مستمر کارکنان و مشارکت فعال خانواده هاست تا نتایج بلندمدت تربیتی محقق شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی تربیتی ، رفتارهای پرخطر ، خشونت ، مدارس ابتدایی ، پیشگیری ، مهارت های اجتماعی–هیجانی