اصول آموزش چند فرهنگی

جامعه پذیری و آموزش در دنیای معاصر با چالش های فزاینده ای ناشی از تنوع فرهنگی، قومی، زبانی و دینی مواجه است. رویکردهای سنتی آموزشی که غالبا بر اساس مفروضات یک دست و تک فرهنگی بنا شده اند، دیگر پاسخگوی نیازهای جوامع پویای امروز نیستند. این مقاله با هدف تبیین و تحلیل اصول بنیادین آموزش چندفرهنگی به عنوان یک پارادایم آموزشی و اجتماعی ضروری تدوین شده است. روش تحقیق حاضر، پژوهشی کیفی از نوع مروری-تحلیلی است که با تکیه بر منابع کتابخانه ای، مقالات علمی-پژوهشی معتبر بین المللی و داخلی و چارچوب های نظری پیشگامان این حوزه (نظیر بنکس، گای و نیتو)، به واکاوی مبانی نظری و عملی آموزش چندفرهنگی می پردازد. مقاله حاضر به بررسی مفاهیم محوری مانند عدالت آموزشی، برابری، بازنمایی منصفانه و عاملیت یادگیرنده در پرتو رویکردهای چندفرهنگی می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که آموزش چندفرهنگی فراتر از یک رویکرد صرفا محتوایی است؛ بلکه یک فلسفه آموزشی جامع است که نیازمند بازنگری در کلیت نظام آموزشی، از جمله برنامه ریزی درسی، روش تدریس، ارزیابی و مشارکت جامعه است. در نهایت، این پژوهش اصول هفت گانه ای شامل احترام به تنوع، عدالت آموزشی، بازنمایی منصفانه، آموزش انتقادی، مشارکت اجتماعی، کاهش سوگیری و پرورش هویت چندگانه را به عنوان ارکان اصلی اجرای موفق این رویکرد معرفی می کند. این چارچوب تحلیلی می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران و مربیان در جهت تحقق مدارس فراگیر و عادلانه فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

آموزش چندفرهنگی ، عدالت آموزشی ، تنوع فرهنگی ، برنامه ریزی درسی ، رویکرد انتقادی