چالش های آموزشی کودکان با ناتوانی های جسمی در محیط های مدرسه ای

کودکان دارای ناتوانی های جسمی یکی از گروه های آسیب پذیر نظام آموزشی هستند که حضور موثر و برابر آنان در محیط های مدرسه ای مستلزم توجه ویژه به نیازهای آموزشی، روانی، حرکتی و ارتباطی است. این پژوهش با هدف بررسی چالش های آموزشی کودکان دارای ناتوانی های جسمی در مدارس شهر ایلام انجام شده است. ناتوانی های جسمی می توانند شامل انواع محدودیت های حرکتی، ضعف های عضلانی، اختلالات عصبی–عضلانی، مشکلات اسکلتی و شرایط پزشکی مزمن باشند که هر یک پیامدهایی برای یادگیری، مشارکت، دسترسی و استقلال کودک دارد. چالش هایی چون محدودیت در دسترسی به امکانات فیزیکی مدرسه، نبود ابزارهای کمک آموزشی مناسب، کمبود دانش حرفه ای معلمان نسبت به شیوه های آموزش فراگیر، فقدان تعامل موثر با دانش آموزان همسال، و مسائل انگیزشی و عاطفی از مهم ترین موانع یادگیری این گروه محسوب می شوند. مطالعه حاضر با رویکرد توصیفی–تحلیلی و با تکیه بر تحلیل اسناد، پژوهش های پیشین و گزارش های میدانی از مدارس ایلام، به شناسایی و طبقه بندی این چالش ها پرداخته است. نتایج نشان می دهد که ساختار فیزیکی مدارس، شیوه های تدریس سنتی، عدم تطبیق برنامه درسی، محدودیت خدمات توانبخشی داخل مدرسه و کمبود فرهنگ سازی، از عوامل کلیدی محدودکننده تجربه آموزشی این کودکان هستند. این پژوهش با ارائه تحلیل جامع از شرایط فعلی، زمینه ای فراهم می کند تا برنامه ریزی دقیق تری در راستای توسعه آموزش فراگیر و بهبود کیفیت مشارکت آموزشی کودکان دارای ناتوانی های جسمی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی های جسمی ، آموزش فراگیر ، چالش های آموزشی ، دانش آموزان ابتدایی ، دسترس پذیری ، مشارکت تحصیلی