نقش والدین در تثبیت یادگیری کودک پس از بازگشت از مدرسه به منزل

تثبیت یادگیری کودک پس از بازگشت از مدرسه فرایندی پیچیده، چندبعدی و وابسته به کیفیت تعاملات خانواده است. پژوهش ها نشان داده اند که خانه به عنوان امتداد طبیعی محیط مدرسه، یکی از اصلی ترین بسترهای انتقال یادگیری از سطح «حافظه کوتاه مدت» به «یادگیری معنادار و پایدار» محسوب می شود. والدین از طریق ایجاد محیط امن و منظم، تنظیم هیجان های کودک، حمایت عاطفی، تسهیل مشارکت در گفتگوهای سازنده، هدایت تکالیف بدون مداخله مستقیم، و فراهم کردن فرصت هایی برای کاربردی سازی آموخته ها در فعالیت های روزمره، نقش تعیین کننده ای در عمق و کیفیت حفظ و انتقال مفاهیم دارند. نقش والدین تنها به کمک کردن در انجام تکالیف محدود نمی شود؛ بلکه شامل ایجاد نگرش مثبت نسبت به یادگیری، تقویت انگیزه درونی، افزایش اعتمادبه نفس تحصیلی، پرورش مهارت های خودتنظیمی، و ایجاد تعادل هیجانی است. این مقاله ضمن بررسی نظریه های یادگیری، نقش عوامل عاطفی، شناختی و اجتماعی را تحلیل می کند و نشان می دهد که همکاری ساختارمند خانه و مدرسه چگونه می تواند فرایند یادگیری را یکپارچه، پایدار و اثربخش سازد. یافته ها بیانگر آن است که مشارکت آگاهانه و ارتباط حمایتی والدین با کودک، یکی از مهم ترین عوامل موفقیت تحصیلی و رشد همه جانبه اوست.

کلیدواژه ها:

والدین ، تثبیت یادگیری ، مشارکت خانه و مدرسه ، رشد شناختی ، تنظیم هیجان ، انگیزه درونی ، تکالیف مدرسه ، محیط خانواده ، خودتنظیمی ، یادگیری پایدار