از دعوت به تاملی آیرونیک درباره ساختار اداره ایران تا تجربه دیالکتیک غیر بیانی (با تاکید بر آراء کیگور،آلتوسر، بدیو، دلوز)

تعیین نوع نظام اقتصادی ایران به بن بستی معرفتی تبدیل شده است. بر این اساس، چارچوب مفهومی این نوشتار، سعی دارد به پراکسیسی رهایی بخش همچون تعیین چگونگی بازتولید نظام یاد شده دست یابد زیرا ساختار اداره ایران در وضعیتی آیرونیک(متناقض) گرفتار شده است و قواعد کاپیتالیستی در اقتصاد ایران، از ناحیه سیاست خارجی ضدکاپیتالیستی در حال بازتولید است. بر این اساس روش آیرونی را بنا بر اقتباسی از آراء کیگور مورد استفاده قرار داده ایم و صورت­بندی نئومارکسیستی آیرونی یاد شده را در خوانش سمپتوماتیک[۱] و گسست پروبلماتیک[۲] آلتوسر، و دیالکتیک غیربیان­گر و دیالکتیک تاییدی بدیو، پیشنهاد کرده­ایم. بنا بر یافته­ها، اگر با رویکرد آیرونیک به نسبت سیاست خارجی ستیزآمیز و نوع نظام اقتصادی داخلی بنگریم، گسست از گفتمان نئولیبرال فراهم می­گردد زیرا توقف بازتولید قواعد نئولیبرالیسم در اقتصاد ایران موکول به توقف این نوع از ستیز با سرمایه داری جهانی در سطح سیاست خارجی است.واژه های کلیدی:

کلیدواژه ها:

آیرونی ، دیالکتیک بیان گریز ، خوانش سمپتوماتیک ، گسست پروبلماتیک ، سیاست خارجی ضد سرمایه&shy ، ، ، ، ، دارانه ، نئولیبرالیسم ، نئومارکسیسم