تاثیر آموزش های تعاملی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

در دهه های اخیر، نظام های آموزشی به طور فزاینده ای به سوی بهره گیری از روش های نوین یاددهی و یادگیری سوق یافته اند. یکی از اثربخش ترین این رویکردها، آموزش های تعاملی است که بر پایه ارتباط دوسویه میان معلم و دانش آموز و همچنین تعامل بین دانش آموزان با یکدیگر شکل می گیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش های تعاملی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و از داده های میدانی و تحلیل های آماری برای ارزیابی عملکرد تحصیلی در قالب نمرات، مشارکت در کلاس و میزان یادگیری مفاهیم استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بهره گیری از رویکردهای تعاملی مانند کار گروهی، پرسش وپاسخ، یادگیری مبتنی بر مسئله و فعالیت های مشارکتی، به طور معناداری باعث ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش انگیزه تحصیلی، تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی و بهبود نتایج تحصیلی دانش آموزان شده است. همچنین، این شیوه ها موجب فعال شدن ذهن یادگیرندگان، احساس تعلق به کلاس درس و کاهش اضطراب امتحان گردیده اند. یافته ها تاکید می کنند که مدارس و معلمان برای دستیابی به نتایج بهتر آموزشی، باید از آموزش های تعاملی به عنوان یکی از ارکان اصلی فرآیند یاددهی بهره مند شوند. در پایان، پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی، بسترهای لازم را برای اجرای چنین آموزش هایی در محیط های یادگیری فراهم سازند.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، عملکرد تحصیلی ، مشارکت فعال ، یادگیری مشارکتی ، انگیزه تحصیلی ، نوآوری آموزشی ، تعامل معلم و دانش آموز