مقایسه آموزش حضوری و آموزش مجازی: فرصت ها و چالش ها

با گسترش فناوری های دیجیتال و به ویژه پس از همه گیری بیماری کووید۱۹، نظام های آموزشی در سراسر جهان شاهد تحولی چشمگیر و اجتناب ناپذیر به سمت آموزش مجازی بوده اند. این تحول، مقایسه میان دو شیوه سنتی آموزش حضوری و نوین آموزش مجازی را به موضوعی ضروری و حیاتی برای سیاست گذاران و مجریان آموزشی، به ویژه در آموزش و پرورش، تبدیل کرده است. این مقاله با هدف بررسی جامع فرصت ها و چالش های هر یک از این دو روش و ارائه راهکارهایی برای تلفیق بهینه آنها نگاشته شده است. روش تحقیق در این مطالعه، مبتنی بر تحلیل محتوای کیفی و مرور نظام مند پژوهش های معتبر داخلی و خارجی در این حوزه است. یافته ها نشان می دهد که آموزش حضوری با تاکید بر تعاملات چهره به چهره، ایجاد نظم و انضباط فیزیکی و رشد مهارت های اجتماعی، از جایگاه ریشه ای و غیرقابل انکاری برخوردار است. در مقابل، آموزش مجازی با مزایایی چون انعطاف پذیری زمانی و مکانی، دسترسی به منابع آموزشی گسترده و شخصی سازی یادگیری، فرصت های بی بدیلی را فراهم می کند. با این حال، چالش های عمده ای از جمله شکاف دیجیتال، کاهش تعاملات اجتماعی، مشکلات فنی و چالش های ارزیابی در آموزش مجازی وجود دارد. در نهایت، این مقاله نتیجه می گیرد که رویکرد ترکیبی یا تلفیقی که در آن مزایای هر دو روش به کار گرفته شود، می تواند راهکار بهینه ای برای نظام آموزشی کشور باشد. در این راستا، پیشنهادهایی برای زیرساخت های فنی، توانمندسازی معلمان و تدوین برنامه های درسی مناسب ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، حضوری ، مجازی ، دانش آموز ، چالش