نقش خودتنظیمی و خودنظارتی در ارتقای موفقیت تحصیلی و توسعه مهارت های فردی

خودتنظیمی (Self-regulation) به زبان ساده یعنی روی خودمان کنترل داشته باشیم و بتوانیم رفتارهای مان را مدیریت کنیم. فردی با خودتنظیمی مثبت می تواند احساساتش را کنترل کند و در برابر عوامل استرس زا، رفتارش را بهتر مدیریت کند. تقویت خودتنظیمی مستلزم افزایش خودآگاهی، هوش هیجانی، مقابله موثر با استرس، ارتباط خوب با دیگران و تمرکز پایدار است. خودتنظیمی مثبت نتایجی مانند رفاه، روابط خوب و یادگیری بهتر را ایجاد می کند. مولفه های خود تنظیمی به معیارهایی اشاره دارند که افراد برای هدایت رفتارشان برای خود تعیین می کنند. این استانداردها در کنترل افکار، عواطف و اعمال فرد به منظور رسیدن به اهدافشان نقش اساسی دارند. این مولفه خودتنظیمی مثبت شامل هنجارهای اخلاقی، انتظارات اجتماعی، ارزش های شخصی و اهداف خاصی هستند که رفتار مناسب و موثر در زمینه های مختلف را تعریف می کنند. در خودتنظیمی، این استانداردها به افراد کمک می کند ارزیابی کنند که آیا وضعیت فعلی آنها با وضعیت ایده آل آنها همخوانی دارد یا خیر. در صورت عدم همخوانی وضعیت فعلی و ایده آل، این انگیزه برای افراد ایجاد می شود که رفتارشان را به گونه ای تنظیم کنند که بتوانند به وضعیت ایده آل نزدیک شوند. این فرآیند خودنظارتی شامل اصلاح مداوم رفتار است، در نتیجه رشد شخصی و دستیابی به اهداف را ارتقا می دهد و این استانداردها می توانند بر اساس تجربیات جدید، بینش ها و تغییرات در شرایط زندگی فرد تکامل یابند.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، دانش آموزان ، اهمیت