تحلیل آثار طلاق والدین بر حق تحصیل و سلامت روانی فرزندان

طلاق والدین پدیده ای اجتماعی و حقوقی است که ریشه های آن در تحولات فرهنگی، اقتصادی و روانی جامعه نهفته است و آثار آن بیش از هر چیز بر فرزندان نمایان می شود. این مقاله با رویکردی تحلیلی و میان رشته ای، به بررسی تاثیر طلاق بر دو محور بنیادین زندگی کودک یعنی حق تحصیل و سلامت روانی می پردازد. از آنجا که خانواده نخستین محیط آموزشی و روانی کودک است، فروپاشی آن می تواند زمینه ساز بروز اختلالاتی همچون اضطراب، کاهش انگیزه تحصیلی، افت عملکرد در مدرسه و ضعف در تعاملات اجتماعی گردد. در بعد حقوقی نیز، جدایی والدین به چالش های تازه ای در اجرای اصل «مصلحت عالیه ی کودک» منجر می شود و نشان می دهد که حمایت های قانونی موجود هنوز برای حفظ پیوستگی آموزشی و روانی فرزندان ناکافی است. یافته های این پژوهش آشکار می سازد که طلاق در صورت نبود سازوکارهای حمایتی، منجر به تضعیف عدالت آموزشی و افزایش آسیب های روانی در کودکان می شود. در مقابل، آموزش والدین، تقویت مداخلات مشاوره ای، و ایجاد همکاری میان دادگاه های خانواده، آموزش و پرورش و نهادهای اجتماعی می تواند نقش موثری در کاهش آثار مخرب طلاق ایفا کند. هدف نهایی پژوهش، ارائه ی الگویی تلفیقی است که پیوند میان عدالت حقوقی و سلامت روانی کودک را حفظ کرده و زمینه ی رشد پایدار او را پس از جدایی خانواده فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

طلاق والدین ، حق تحصیل کودک ، سلامت روانی ، مصلحت عالیه کودک ، حمایت حقوقی و تاب آوری آموزشی