ارزیابی آلودگی ویروسی فاضلاب شهری به عنوان شاخص پیش تشخیص همه گیری ها

پایش و ارزیابی آلودگی ویروسی در فاضلاب شهری به عنوان شاخصی نوین برای پیش تشخیص همه گیری ها، یکی از رویکردهای امیدبخش در نظام سلامت عمومی معاصر است. این روش بر تحلیل مولکولی مواد ژنتیکی ویروس ها در سامانه های جمع آوری فاضلاب تکیه دارد و می تواند روند انتشار بیماری ها را پیش از بروز نشانه های بالینی در گروه های انسانی آشکار سازد. در واقع، فاضلاب شهری بازتابی از وضعیت زیستی جمعیت است و تحلیل آن امکان برآورد سطح انتقال، شدت گردش ویروسی و زمان احتمالی اوج همه گیری را فراهم می سازد. در این مقاله، مفهوم فاضلاب به عنوان منبع داده ی سلامت جمعی بررسی شده و نشان داده می شود چگونه تشخیص زودهنگام مواد ژنتیکی ویروسی در آن، به تصمیم سازی سریع تر و موثرتر در زمینه ی کنترل اپیدمی ها می انجامد. تحلیل الگوهای زمانی و مکانی آلودگی ویروسی در فاضلاب، قابلیت ارائه ی هشدار ده تا پانزده روزه پیش از آغاز موج بیماری را دارد و این ویژگی آن را به ابزاری حیاتی برای برنامه ریزی بهداشتی تبدیل کرده است. همچنین ارتباط این پایش با فناوری های نوین همچون حسگرهای زیستی، یادگیری ماشین و مدل های پیش بینی جمعیتی آینده ای را ترسیم می کند که در آن سلامت شهری به صورت بلادرنگ رصد می شود. نتایج نشان می دهد که ادغام داده های فاضلاب در نظام های سلامت ملی، ضمن کاهش هزینه های پایش، موجب ارتقای دقت و سرعت واکنش کشورها در برابر تهدیدات زیستی خواهد شد. در چشم انداز آینده، فاضلاب ابزاری هوشمند برای فهم پویایی سلامت جامعه محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

پایش فاضلاب ، آلودگی ویروسی ، سلامت عمومی ، داده های زیستی جمعیت ، مدل های پیش بینی بیماری و سامانه های هوشمند شهری