ارزیابی کارایی برنامه های واکسیناسیون پس از همه گیری کووید ۱۹ از دید رفتار سلامت جامعه

همه گیری کووید‑۱۹ بزرگ ترین آزمون قرن برای نظام های سلامت و اعتماد اجتماعی بود. واکسیناسیون، به عنوان اصلی ترین راهبرد کنترل جهانی، تنها زمانی توانست کارایی واقعی خود را نشان دهد که رفتار سلامت افراد، ساختارهای اجتماعی و سیاست های ارتباطی به شکلی هماهنگ عمل کردند. این پژوهش با هدف ارزیابی کارایی برنامه های واکسیناسیون پس از همه گیری از دید رفتار سلامت جامعه، به تحلیل رابطه میان اعتماد عمومی، عدالت در دسترسی، انگیزش فردی و سیاست های ارتباطی پرداخته است. در این بررسی روشن شد که تصمیم برای واکسینه شدن، بیش از آنکه تابعی از آگاهی علمی یا الزام حکومتی باشد، متاثر از درک فرهنگی، تجربه زیسته و میزان اعتماد مردم به نهادهای سلامت است. یافته ها نشان می دهد که جوامع با سرمایه اجتماعی بالاتر، نرخ واکسیناسیون منظم تر و رفتار سلامت مسئولانه تری از خود نشان داده اند. در مقابل، نابرابری اجتماعی، اطلاعات نادرست و ضعف ارتباطات رسمی، مهم ترین موانع مشارکت عمومی در برنامه های ایمن سازی بوده اند. همچنین، سیاست های سلامت موفق، آنهایی بودند که توانستند از طریق گفت وگو، شفافیت و عدالت ارتباطی، نگرش جامعه را از واکنش منفعلانه به کنش آگاهانه تغییر دهند. ارزیابی نهایی پژوهش تاکید می کند که کارایی واکسیناسیون، مفهومی چندوجهی است که تنها با تلفیق بعد فنی، رفتاری و فرهنگی معنا می یابد. برنامه های آینده واکسیناسیون، برای پایداری و اثربخشی، ناگزیر به تمرکز بر بازسازی اعتماد عمومی و تقویت پیوند میان علم، رسانه و جامعه اند.

کلیدواژه ها:

واکسیناسیون پساکرونا ، رفتار سلامت ، اعتماد اجتماعی ، سیاست سلامت ، عدالت ارتباطی ، مشارکت عمومی ، اثربخشی واکسن