کاوشی در شکوه گذشته معماری دوره ایلخانی و تیموری و تاثیر آن بر فرهنگ بصری ایران

این پژوهش با تمرکز بر معماری دوره های ایلخانی و تیموری، به بررسی چگونگی شکل گیری و تحول یکی از اثرگذارترین دوره های تاریخ هنر ایران می پردازد؛ دوره ای که در آن معماری نه فقط به عنوان ساختار کالبدی، بلکه به عنوان زبان بیان گر معنا، هویت و تجربه های فرهنگی عمل کرده است. در این مطالعه نشان داده می شود که چگونه ایلخانیان، با ایجاد سازه های عظیم و سازمان دهی تازه در فضا، بستری نو برای بازآفرینی سنت های ایرانی فراهم کردند و چگونه تیموریان این مسیر را با افزودن لایه های پیچیده زیبایی شناختی، رنگ آمیزی های گسترده، کاشی کاری های چندلایه و هماهنگی هندسی به کمال رساندند. معماری این دو دوره توانست تجربه بصری ایرانیان را دگرگون کند؛ از شیوه درک نور و رنگ گرفته تا برداشت آنان از تناسب، شکوه سازه، ریتم فضایی و بیان نمادین. یافته های پژوهش نشان می دهد که تاثیر این دو دوره فراتر از مرزهای معماری باقی مانده و در شکل گیری ذوق بصری ایرانیان، هنرهای وابسته، طراحی شهری، نگارگری و حتی سلیقه زیبایی شناختی دوران معاصر نقش مهمی داشته است. این چکیده بر اهمیت مطالعه تعامل میان ساختار، زیبایی، معنا و هویت در معماری این دو دوره تاکید می کند و نشان می دهد که شکوه گذشته تنها یک دوره تاریخی نیست، بلکه ریشه ای عمیق در فرهنگ بصری امروز ایران دارد.

کلیدواژه ها:

معماری ایلخانی ، معماری تیموری ، فرهنگ بصری ایران ، زیبایی شناسی تاریخی ، نمادگرایی فضایی و تحول هنر ایرانی