تاثیر محیط فیزیکی کلاس بر تمرکز دانش آموزان دارای اختلال توجه-بیش فعالی (ADHD) (بررسی نقش نور، صدا و چیدمان کلاس در بهبود یادگیری)

اختلال توجه بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات رشدی-عصبی در کودکان و نوجوانان است که با بی توجهی پایدار، تکانشگری و بیش فعالی بروز می یابد و عملکرد تحصیلی و یادگیری دانش آموزان را به طور جدی تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیقات نشان می دهد که محیط فیزیکی کلاس، به ویژه عوامل نور، صدا و چیدمان فضایی، نقشی اساسی در میزان تمرکز، انگیزش، آرامش و کیفیت یادگیری این دانش آموزان دارد. این مقاله مروری با تحلیل پژوهش های داخلی و خارجی، به بررسی علمی اثر نور طبیعی و مصنوعی، شدت و نوع صداهای محیطی، و الگوهای مختلف چیدمان کلاس بر عملکرد شناختی و رفتاری دانش آموزان دارای ADHD می پردازد. مرور مطالعات نشان می دهد که نور طبیعی کافی، استفاده از روشنایی یکنواخت بدون سایه روشن، کاهش بازتاب های نورانی، و رعایت اصول کنترل صدا، مانند عایق کاری صوتی و کاهش نویزهای مزاحم، می تواند به بهبود تمرکز، کاهش تحریک پذیری، و افزایش ثبات توجه کمک کند. همچنین طراحی مناسب چیدمان مانند ایجاد فضاهای کم تحریک، کاهش عوامل حواس پرت کن، استفاده از ساختارهای منظم و قابل پیش بینی، و توجه به فاصله مناسب میان میزها، نقش مهمی در مدیریت رفتار و افزایش بهره وری یادگیری دارد. یافته ها بیانگر آن است که محیط فیزیکی کلاس، نه یک عامل جانبی، بلکه یک متغیر کلیدی در فرایند آموزشی دانش آموزان با ADHD است و اصلاح آن می تواند به عنوان راهبردی غیر دارویی، کم هزینه و بسیار اثربخش در بهبود عملکرد تحصیلی و روانی این گروه از دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اختلال توجه بیش فعالی ، تمرکز ، محیط فیزیکی کلاس ، نور کلاس ، صدا ، چیدمان کلاس ، یادگیری ، عوامل محیطی ، مدارس ابتدایی