تبیین مدل آموزش معماری مبتنی بر جایگاه انسان (نمونه موردی: دانشگاه علوم و تحقیقات تهران)

در بین عناصر نظام آموزشی هیچکدام با عنصر استادی برابری نمی کند از این روست که اساتید اساسی ترین عامل تجدید بنای تعلیم و تربیت به شمار می روند. آموزش معماری، همچون هر نوعی از آموزش و فرا گیری، در همه ساحات آن، بر اساس بنیان های نظری و فلسفی تربیت شکل می پذیرد. متفاوت و بعضا متضاد بودن فضای حاکم بر مدارس معماری با برآیند و نتیجه کار دانش آموختگان آن در میدان عمل و فضاهای شهری نشان از خلاء عناصری بنیادی در حین و قبل از شروع آموزش در مدارس معماری دارد. سوال اصلی این پژوهش از دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات ویژگی های استاد شایسته بوده و با توجه به اعداد به دست آمده میزان تسلط استاد درس طراحی فنی، به روز بودن، خلاقیت، ترکیب نظریه و عمل،تجربه ، مسئولیت پذیری ، انتظارات بالا از دانشجو، شیوایی بیان، اشتیاق، ارزشیابی منصفانه، بالاترین امتیاز سپس در زمینه توانایی درحیطه پژوهشی ، خوش بینی و مثبت اندیشی، تعامل مثبت با دانشجویان، امتیاز بازه ۴ تا ۵ از سقف ۶ و در زمینه های سازمان یافتگی مطالب، گرمی و صمیمیت، امتیاز بازه ۳ تا ۴ از سقف ۶ و در زمینه انعطاف پذیری امتیاز بازه ۲ تا ۳ از سقف ۶ را داشته است.

کلیدواژه ها:

جایگاه انسان ، استاد شایسته ، آموزش معماری دوران معاصر ، آموزش سنتی معماری ، حکمت و دانش ، مهارت