نقش مراقبت مبتنی بر شواهد در بهبود پیامدهای بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه: یک مرور نظام مند

با توجه به پیچیدگی فزاینده مراقبت های حیاتی، بهره گیری از مداخلات مبتنی بر شواهد به عنوان ستون اصلی ارتقای کیفیت درمان در بخش های مراقبت ویژه ضرورت یافته است. این مرور نظام مند با هدف تبیین کارآمدی مراقبت مبتنی بر شواهد در بهبود پیامدهای بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد و تحلیل منابع نشان داد که ادغام مستمر یافته های پژوهشی در تصمیم گیری بالینی می تواند به کاهش مرگ ومیر، کوتاه شدن طول مدت بستری، کاهش خطاهای دارویی، بهبود عملکرد تهویه مکانیکی و افزایش ثبات شاخص های همودینامیک منجر شود. با وجود این، شکاف میان شواهد و عمل، محدودیت زمانی کارکنان، کمبود منابع، مقاومت سازمانی و فقدان برنامه های آموزشی ساخت یافته همچنان از موانع اصلی اجرای جامع این رویکرد محسوب می شود. نتایج نشان داد هنگامی که مراقبت مبتنی بر شواهد با تقویت توانمندی حرفه ای تیم درمان، استفاده از سامانه های دیجیتال تصمیم یار، استانداردسازی مسیرهای بالینی و ایجاد فرهنگ سازمانی حامی بهبود مستمر همراه شود، بیشترین اثر را بر کیفیت مراقبت و پیامدهای بالینی بیماران ICU برجای می گذارد. این یافته ها بر ضرورت سرمایه گذاری سیاست گذاران و مدیران برای نهادینه سازی فرایندهای مبتنی بر شواهد در محیط های مراقبت ویژه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

مراقبت مبتنی بر شواهد ، بخش مراقبت ویژه ، پیامدهای بالینی ، کیفیت مراقبت ، اجرای شواهد