ارائه مدل یکپارچه هماهنگی رسانه ای در شهرداری برای انسجام پیام، جلوگیری از دوگانگی اطلاع رسانی و افزایش تاثیرگذاری محتوا

در ساختار حکمرانی محلی ایران، پراکندگی کانال های رسانه ای در شهرداری ها به روایت های ناهمخوان و فرسایش اعتماد شهروندی دامن زده و کارایی خدمات شهری را مختل می سازد. این پژوهش مدلی نوین یکپارچه برای هماهنگی رسانه ای پیشنهاد می دهد که با ایجاد هویت روایی مشترک، نظارت مرکزی بر تولید محتوا و بهره گیری از ابزارهای دیجیتال همگرا، جریان های اطلاع رسانی را همسان و موثر می گرداند. این مدل بر پایه گزارش های سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور در سال ۱۴۰۳ که بر چالش های عدم هماهنگی بین سازمانی در مدیریت شهری تاکید دارد و اصول سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در سال ۲۰۲۴ برای حمایت از محیط اطلاعاتی که بر رویکرد کل سیستمی برای پیشگیری از اطلاعات نادرست و تقویت شفافیت اصرار می ورزد، تدوین شده است. مدل پیشنهادی با تمرکز بر مراحل چرخه ای تولید، بازبینی و انتشار محتوا، از تناقضات روایی جلوگیری کرده و نفوذ پیام ها را در تعاملات شهروندی ارتقا می بخشد. کاوش اسنادی از اسناد سازمان شهرداری ها و مطالعات موردی شهرداری تهران، جایی که ناهماهنگی در اطلاع رسانی پروژه های عمرانی مانند حمل و نقل عمومی به کاهش رضایت عمومی منجر شده، همراه با تجربیات جهانی مانند مدل های آمریکای لاتین در گزارش بانک جهانی ۲۰۲۴ که کمیته های مرکزی را برای انسجام رسانه ای موفق نشان می دهد، کاربرد عملی این چارچوب را در استحکام انسجام سازمانی، افزایش پاسخگویی و بازسازی اعتماد عمومی برجسته می سازد. این رویکرد نه تنها چالش های ساختاری مانند پراکندگی واحدهای روابط عمومی را هدف قرار می دهد، بلکه با ادغام فناوری های نوین مانند سامانه های الکترونیک، به حکمرانی شهری پایدار و شهروندمحور کمک می رساند. در نهایت، اجرای این مدل می تواند الگویی برای سایر کلان شهرهای ایران باشد و به تحول اطلاع رسانی از حالت واکنشی به پیشگیرانه و تعاملی یاری رساند.

کلیدواژه ها:

همگرایی رسانه ای ، انسجام روایی ، نظارت مرکزی ، شفافیت اطلاع رسانی ، اعتماد شهروندی