آموزش تلفیقی (ترکیب حضوری و مجازی) و نتایج آن بر دانش آموزان

آموزش تلفیقی، که ترکیبی از آموزش حضوری و مجازی است، به عنوان رویکردی نوین در عرصه تعلیم و تربیت معاصر مورد توجه گسترده قرار گرفته است. در عصر تحول دیجیتال و جهانی شدن آموزش، مدارس و نهادهای آموزشی به دنبال بهره گیری از روش هایی هستند که ضمن حفظ کیفیت آموزشی، انعطاف پذیری و دسترسی گسترده تری را برای دانش آموزان فراهم سازند. آموزش ترکیبی در همین راستا به عنوان روشی انعطاف پذیر، متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان، و سازگار با مقتضیات زمانی و مکانی شناخته می شود.پژوهش حاضر با هدف بررسی نتایج آموزش تلفیقی بر ابعاد مختلف یادگیری دانش آموزان از جمله عملکرد تحصیلی، انگیزش یادگیری، خودتنظیمی، و تعاملات اجتماعی طراحی شده است. در این پژوهش، تلاش شده تا از طریق تحلیل کیفی و کمی داده ها، تاثیرات ملموس و قابل اندازه گیری آموزش تلفیقی در مقایسه با روش های سنتی صرفا حضوری یا کاملا مجازی بررسی گردد.نتایج نشان می دهد که آموزش تلفیقی در ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان نقش موثری داشته است. بهره مندی از امکانات فناوری در کنار تعاملات حضوری با معلم و هم کلاسی ها، منجر به یادگیری عمیق تر و فعال تر شده است. همچنین، انگیزه درونی یادگیرندگان در محیط تلفیقی افزایش یافته و احساس مالکیت بر فرآیند یادگیری در میان دانش آموزان تقویت شده است.از سوی دیگر، آموزش ترکیبی فرصت هایی برای گسترش مهارت های خودمدیریتی و برنامه ریزی فردی فراهم نموده و موجب رشد توانایی حل مسئله و تفکر انتقادی شده است. همچنین در بعد اجتماعی، گرچه برخی چالش ها در زمینه تعامل چهره به چهره در فضای مجازی گزارش شده است، اما طراحی دقیق فعالیت های گروهی و کلاس های بحث محور در محیط ترکیبی توانسته است تعاملات اجتماعی را در سطح مطلوبی حفظ نماید.جمع بندی پژوهش حاکی از آن است که آموزش تلفیقی، با بهره گیری هم زمان از نقاط قوت آموزش حضوری و آموزش الکترونیکی، می تواند به عنوان راهبردی کارآمد در پاسخ گویی به نیازهای متنوع آموزشی و یادگیری فردمحور مورد استفاده قرار گیرد. این نوع آموزش، ضمن تقویت مشارکت فعال دانش آموزان، آنان را برای یادگیری مادام العمر، مهارت های قرن بیست ویکم و سازگاری با شرایط ناپایدار محیطی آماده می سازد.