تاثیر روش های تدریس فعال بر بهبود مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان

پرورش مهارت های تفکر انتقادی در دانش آموزان ، به عنوان یکی از اهداف کلیدی نظام های آموزشی نوین، نقش تعیین کننده ای در توانمندسازی نسل آینده برای تحلیل، ارزیابی و حل مسائل پیچیده دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس فعال بر بهبود مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان انجام شد. روش های تدریس فعال، با تاکید بر مشارکت یادگیرنده، تعامل دوسویه، حل مسئله، کار گروهی و یادگیری مبتنی بر پروژه، زمینه ای را فراهم می آورند که دانش آموزان نه تنها به دریافت کننده ی منفعل اطلاعات محدود نمی شوند، بلکه به کاوشگرانی مستقل و نقاد تبدیل می گردند. در این مطالعه، نمونه ای متشکل از دانش آموزان پایه های مختلف به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی یک دوره مشخص، تحت آموزش با رویکردهای تدریس فعال شامل بحث گروهی، ایفای نقش، پرسشگری سقراطی و آموزش مبتنی بر پروژه قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل با روش سنتی آموزش دید. داده ها با استفاده از آزمون های استاندارد سنجش تفکر انتقادی جمع آوری و با روش های آماری مناسب تحلیل شد. یافته ها نشان داد که استفاده از روش های تدریس فعال به طور معناداری موجب ارتقای مولفه های اصلی تفکر انتقادی شامل استدلال منطقی، تحلیل شواهد، ارزیابی فرضیات و تصمیم گیری آگاهانه گردید. همچنین، مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری افزایش چشمگیری یافت که نشان دهنده ی بهبود انگیزش درونی و تعامل اجتماعی آنان بود. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که تلفیق روش های تدریس فعال در برنامه های آموزشی می تواند به عنوان راهکاری کارآمد برای ارتقای سطح تفکر انتقادی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد و به بهبود کیفیت یادگیری و توانمندسازی نسل آینده کمک شایانی نماید.