اهمیت اجرای برنامه های آموزش مهارت های زندگی در مدارس

در دنیای پر تحولات کنونی، مدارس بیش از پیش به دنبال راهکارهایی برای تربیت شهروندانی توانمند و سازگار با چالش های زندگی هستند. یکی از موثرترین راهبردها، اجرای برنامه های آموزش مهارت های زندگی در مدارس است که با هدف ارتقاء توانایی های خودآگاهی، مدیریت هیجان، تفکر نقادانه، حل مسئله، ارتباط موثر و مسئولیت پذیری اجتماعی طراحی و پیاده سازی می شوند. پژوهش های متعددی نشان داده اند که آموزش مهارت های زندگی نه تنها موجب افزایش سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان می شود، بلکه بستر رشد تحصیلی، کاهش رفتارهای پرخطر، بالا رفتن اعتماد به نفس، بهبود روابط بین فردی و ارتقاء رضایت از زندگی را نیز فراهم می سازد. ضرورت اجرای این برنامه ها به ویژه در شرایط امروز جامعه ایران، با توجه به تحولات فرهنگی، فشارهای اجتماعی و افزایش مشکلات رفتاری و روانی دانش آموزان، بیشتر احساس می شود. اجرای ساختارمند و نظام مند برنامه های آموزش مهارت های زندگی، نقش اساسی در تقویت تاب آوری و مقابله مناسب با مشکلات روزمره ایفا می کند و از بروز آسیب های اجتماعی، ترک تحصیل و ناهنجاری های رفتاری پیشگیری می نماید. علاوه براین، افزایش میزان مشارکت و انگیزه دانش آموزان در فعالیت های مختلف مدرسه، تقویت روحیه همکاری، همدلی و مسئولیت پذیری جمعی از دیگر دستاوردهای این برنامه ها است که در نهایت به پایداری و توسعه سلامت روانی جامعه کمک خواهد کرد. از این رو، اولویت بخشی و سرمایه گذاری در گسترش و ارتقاء کیفیت آموزش مهارت های زندگی در مدارس، ضرورتی اجتناب ناپذیر برای دستیابی به جامعه ای سالم، پویا و تاب آور به شمار می رود.