نقش معلم در میل به تحصیل در دانش آموزان

نقش معلم در شکل گیری، تقویت و پایداری میل به تحصیل در دانش آموزان امری بنیادین و چندسطحی است که به طور مستقیم بر کیفیت و پویایی فرایند یادگیری تاثیر می گذارد. با رویکرد اکولوژیکی، تعاملات پویا میان معلم و دانش آموزان، نه تنها محیط آموزشی را انسانی تر و انگیزشی تر می سازد، بلکه از طریق ارتباط مثبت، بازخورد سازنده و شناخت نیازهای فردی، زمینه توسعه علاقه مندی و اشتیاق به یادگیری را افزایش می دهد. در چارچوب نظریه شناختی اجتماعی، رفتار، نگرش و راهبردهای آموزشی معلم به عنوان یک الگوی مثبت، می تواند سبب تقویت احساس کارآمدی، باور به توانمندی و شکل گیری انگیزه های درونی در دانش آموزان شود؛ به ویژه هنگامی که معلمان با رویکرد همدلانه و تقویت گرایانه، فضا را برای بیان پرسش ها، بروز خلاقیت و تجربه های جدید فراهم می کنند، تمایل دانش آموزان برای مشارکت فعال در یادگیری افزایش می یابد.همچنین، سبک مدیریت کلاس، استفاده از فناوری های نوین آموزشی، ارتباط سازنده با خانواده و حمایت های هیجانی و اجتماعی معلم، از عوامل کلیدی در بالا بردن سطح انگیزه تحصیلی دانش آموزان به شمار می روند. در رویکردهای نوین یاددهی-یادگیری، معلم نه تنها انتقال دهنده دانش، بلکه تسهیل گر رشد فردی و ایجادگر فرصت های یادگیری معنادار محسوب می شود. نتایج پژوهش ها نشان می دهد که نزدیکی عاطفی معلم با دانش آموزان، احترام متقابل، و ایجاد فرصت های مشارکتی در کلاس، باعث تعمیق انگیزه و افزایش پایداری میل به تحصیل در دانش آموزان حتی در مواجهه با دشواری ها و شکست های تحصیلی می شود.در نهایت، توانمندی معلم در ایجاد محیطی انگیزشی، حمایت کننده و الهام بخش، سهم بسزایی در برانگیختن شور و شوق آموختن، رشد هویت تحصیلی و شکل دهی نگرش مثبت به مدرسه و یادگیری ایفا می کند. بنابراین، سرمایه گذاری بر آموزش حرفه ای معلمان و تقویت مهارت های ارتباطی و انگیزشی ایشان، ضرورتی راهبردی برای ارتقاء میل به تحصیل در نسل آینده به شمار می آید.