مقایسه تاثیر تدریس به شیوه ی حضوری و غیرحضوری بر پیشرفت تحصیلی در دروس فارسی و ریاضی دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی رشت در سال تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۰

آموزش حضوری هر شکلی از تعامل آموزشی است که "شخصی" و در زمان واقعی بین معلمان و دانش آموزان یا در بین همکاران و همسالان رخ می دهد.در واقع آموزش حضوری به این معنی است که معلم و دانش آموزان در زمان و مکان مشخص، همانند کلاس های مدرسه یکدیگر را ملاقات می کنند. . این تحقیق با هدف بررسی شیوه تدریس حضوری با غیر حضوری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی رشت ، انجام شده است. این پژوهش از لحاظ ماهیت و هدف کاربردی و یک مطالعه نیمه تجربی است . حجم جامعه در این پژوهش ۲۱۴۵۹ نفر از دانش آموزان مدارس دولتی نواحی دوگانه ۱و۲رشت می باشد که از بین مدارس یک مدرسه دولتی یک مدرسه حضوری و از بین مدارس غیر حضوری دو مدرسه و از هر مدرسه ۳۰ دانش آموز بصورت تصادفی و خوشه ای انتخاب گردیدند. به منظور بررسی و تجزیه وتحلیل دادههای گردآوری شده در این پژوهش جهت رسیدن به اهداف تحقیق از روش آماری توصیفی (محاسبه فراوانی، درصد) و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شیوه تدریس حضوری با غیر حضوری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی رشت، اختلاف معنادار وجود دارد .