تحلیل نقش آموزش های غیررسمی در رشد شخصیتی دانش آموزان

زمینه و هدف: در دهه های اخیر، توجه به آموزش های غیررسمی به عنوان مکمل نظام آموزش رسمی در نظام های تربیتی افزایش یافته است. آموزش هایی که خارج از چارچوب ساختارمند مدرسه و برنامه درسی رسمی صورت می گیرند، در بسیاری از موارد تاثیرات عمیقی بر رشد ابعاد مختلف شخصیت دانش آموزان بر جای می گذارند. هدف این پژوهش، تحلیل نقش آموزش های غیررسمی در رشد شخصیتی دانش آموزان با تمرکز بر ابعاد اجتماعی، عاطفی، اخلاقی و هویتی آنان است.روش شناسی پژوهش: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوای استقرایی انجام شده است. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان، مشاوران، اولیا و دانش آموزان در مدارس مقطع متوسطه گردآوری و با روش کدگذاری باز و محوری تحلیل شده اند.یافته ها: نتایج نشان می دهد که آموزش های غیررسمی، به ویژه آن دسته از فعالیت هایی که در قالب برنامه های فوق برنامه، کارگاه های مهارت زندگی، تعاملات غیررسمی میان دانش آموزان و مشارکت در فعالیت های اجتماعی مدرسه صورت می گیرند، نقش چشمگیری در ارتقای اعتمادبه نفس، تقویت مهارت های بین فردی، رشد خودآگاهی، و تثبیت ارزش های اخلاقی در دانش آموزان ایفا می کنند. این آموزش ها فرصت هایی برای تجربه، بازتاب و درونی سازی مفاهیم انسانی فراهم می آورند که در بستر رسمی آموزش اغلب مغفول می مانند.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر اهمیت توجه جدی و هدفمند به نقش آموزش های غیررسمی در تربیت شخصیت دانش آموزان تاکید می ورزند. مدارس می توانند با طراحی محیط های یادگیری باز، انعطاف پذیر و فرصت ساز، زمینه را برای بهره گیری موثرتر از این نوع آموزش فراهم کنند. همچنین توسعه سیاست های تربیتی یکپارچه که در آن آموزش رسمی و غیررسمی مکمل یکدیگر باشند، می تواند گامی موثر در جهت پرورش نسلی متعادل، مسئول و با شخصیت باشد.