آموزش امید و تاب آوری به کودکان ابتدایی در عصر بحران های جهانی

این مقاله پژوهشی به بررسی ضرورت و چگونگی آموزش مفاهیم امید و تاب آوری به کودکان دوره ابتدایی در مواجهه با بحران های جهانی (نظیر تغییرات اقلیمی، بیماری های همه گیر، ناآرامی های اجتماعی و اقتصادی) می پردازد. با توجه به آسیب پذیری این گروه سنی در برابر استرس های محیطی، لزوم توسعه مهارت های روانشناختی برای انطباق موفقیت آمیز و حفظ سلامت روان برجسته می شود. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی، مبانی نظری امید (بر اساس نظریه اسنیدر) و تاب آوری (بر اساس مدل های روانشناسی مثبت گرا) را تشریح کرده و سپس راهکارهای عملی و برنامه های آموزشی متناسب با سن کودکان ابتدایی را در سه سطح خانواده، مدرسه و جامعه ارائه می دهد. نتایج نشان می دهد که مداخله زودهنگام و آموزش هدفمند این مهارت ها، نه تنها از بروز اختلالات روانی جلوگیری می کند، بلکه زیربنای شهروندانی خلاق، مقاوم و مسئولیت پذیر در آینده را فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

امید ، تاب آوری ، کودکان ابتدایی ، بحران جهانی ، سلامت روان ، آموزش مثبت گرا.