پسا-انسان گرایی و دگرگونی سوژه انسانی در عصر فناوری های همگرا

این پژوهش با عنوان "پسا-انسان گرایی و دگرگونی سوژه انسانی در عصر فناوری های همگرا" با بهره گیری از رهیافت کیفی و با تمرکز بر تحلیل مفهومی و بررسی اسنادی به واکاوی پدیده دگرگونی سوژه انسانی می پردازد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه متون، مقالات و آثار علمی منتشرشده در حوزه های پسا-انسان گرایی و فناوری های همگرا در بازه زمانی ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۴ می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با اعمال معیارهایی همچون ارتباط مستقیم با موضوع پژوهش، انتشار در مجلات معتبر بین المللی، تازگی مطالب و تنوع دیدگاه های نظری، تعداد ۴۵ منبع علمی شامل ۲۸ مقاله علمی-پژوهشی، ۱۲ کتاب تخصصی و ۵ گزارش پژوهشی معتبر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که فناوری های همگرا در حال ایجاد دگرگونی های بنیادین در پنج سطح هستی شناختی هستند: در سطح بدنمندی، شاهد ادغام فناوری در بدن زیستی هستیم؛ در سطح هویت، شکل گیری هویت سیال و توزیع شده مشاهده می شود؛ در سطح عاملیت، توزیع عاملیت بین انسان و فناوری رخ داده است؛ در سطح شناخت، افزایش قابلیت های شناختی از طریق ایمپلنت های عصبی و واسط های مغز-رایانه در حال وقوع است؛ و در سطح اجتماعی، شکاف فناورانه و ظهور "افزوده شده ها" در حال شکل گیری است. این دگرگونی ها از یکسو فرصت های بی سابقه ای برای بهبود عملکرد انسانی فراهم می کنند و از سوی دیگر چالش های اخلاقی و اجتماعی عمیقی را ایجاد می نمایند. فرآیند گردآوری داده ها از طریق بررسی نظام مند اسناد، تحلیل محتوای کیفی و مطالعه کتابخانه ای صورت پذیرفته و با استفاده از ابزارهایی همچون فیش برداری نظام مند، برگه های تحلیل محتوا و نرم افزارهای مدیریت منابع انجام شد. این روش نمونه گیری با دستیابی به اشباع نظری، امکان واکاوی عمیق پیچیدگی های پدیده مورد مطالعه را فراهم آورده و از اعتبار و قابلیت اتکای داده های پژوهش اطمینان حاصل می نماید.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: پسا-انسان گرایی ، فناوری های همگرا ، سوژه انسانی ، اخلاق فناوری ، حکمرانی