اثر برنامه ریزی درسی معلم محور بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه ریزی درسی معلم محور بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. در دهه های اخیر، طراحی و مدیریت محتوا و فرایند آموزش به عنوان یکی از عوامل کلیدی ارتقای کیفیت آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. برنامه ریزی درسی معلم محور رویکردی است که تاکید آن بر نقش محوری معلم در تعیین اهداف، انتخاب محتوا، سازماندهی و ارزشیابی یادگیری است. این مدل در بسیاری از مدارس ایران به کار گرفته می شود و امکان کنترل بیشتر فرایند یاددهی-یادگیری توسط معلمان را فراهم می کند.در این پژوهش با بررسی نظام مند پژوهش های تجربی، نتایج نشان داد که برنامه ریزی معلم محور موجب سازماندهی دقیق تر مفاهیم، انسجام در انتقال مطالب، و افزایش تعامل موثر میان معلم و دانش آموز می شود. همچنین، این رویکرد می تواند با شناسایی نیازها و تفاوت های فردی دانش آموزان به صورت هدفمند به رفع آن ها کمک کند و محیطی منضبط و قانونمند را برای یادگیری ایجاد نماید. یافته ها حاکی از آن است که دانش آموزان در کلاس هایی که معلمان بر فرایند تدریس اشراف کامل دارند، عملکرد تحصیلی مطلوب تری داشته اند و میزان اعتماد به نفس و انگیزه ی بیشتری از خود نشان داده اند.نتایج حاکی از آن است که هرچند برنامه ریزی درسی معلم محور می تواند قدرت ابتکار دانش آموزان را تا حدی محدود کند، اما در عوض با جهت دهی صحیح به جریان آموزش، موجب ارتقاء یادگیری هدفمند و کاهش سردرگمی دانش آموزان در فرآیند آموزش می شود. بر این اساس، پیشنهاد می شود که مدیران و سیاست گذاران آموزشی با فراهم سازی بسترهای لازم برای افزایش توانمندی معلمان در برنامه ریزی و اجرای موثر برنامه های درسی معلم محور، زمینه ی رشد کمی و کیفی عملکرد تحصیلی دانش آموزان را مهیا سازند. به طور کلی، این مطالعه نشان می دهد انتخاب دقیق و هوشمندانه رویکرد معلم محور در برنامه ریزی درسی، می تواند یکی از عوامل موثر در ارتقاء کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان باشد.