بررسی تجربه زیستی معلمان ابتدایی مسجد سلیمان در استفاده از روش تدریس همیاری در درس مطالعات اجتماعی پایه ششم

هدف اصلی این پژوهش، بررسی تجربه زیستی معلمان ابتدایی شهرستان مسجدسلیمان در به کارگیری روش تدریس همیاری در درس مطالعات اجتماعی پایه ششم ابتدایی است. در دهه های اخیر، گرایش به روش های نوین تدریس با تاکید بر یادگیری مشارکتی و تعامل محور، جایگزین رویکردهای سنتی شده است. روش تدریس همیاری یکی از موثرترین شیوه های تدریس فعال محسوب می شود که زمینه ساز ارتقای توانمندی های شناختی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان است. این تحقیق با رویکرد کیفی و بهره گیری از روش پدیدارشناسی، به تحلیل عمیق تجربه زیسته معلمان پرداخته و در تلاش است تا بازتاب های واقعی، احساسی، شناختی و تربیتی حاصل از اجرای این روش را از منظر آن ها تبیین نماید.نتایج به دست آمده نشان می دهد که اجرای روش تدریس همیاری در درس مطالعات اجتماعی، ضمن افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، موجب ارتقای حس مسئولیت پذیری، توانمندسازی در تصمیم گیری گروهی، تقویت مهارت های اجتماعی و افزایش علاقه مندی به محتوای درسی شده است. معلمان شرکت کننده همچنین به چالش هایی همچون کمبود زمان کلاس، عدم آشنایی کافی دانش آموزان با کار گروهی، نبود امکانات آموزشی مناسب و نبود حمایت مدیریتی کافی اشاره کردند.بر اساس یافته ها، می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش همیاری در تدریس مطالعات اجتماعی پایه ششم، علاوه بر غنی سازی فرآیند یاددهی–یادگیری، می تواند به بهبود کیفیت تعاملات آموزشی و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان کمک کند؛ با این حال، برای اثربخشی بیشتر، نیازمند برنامه ریزی ساختاریافته، آموزش تخصصی معلمان و حمایت های اجرایی از سوی نهادهای آموزشی می باشد. این پژوهش با تمرکز بر تجربه زیستی معلمان، روایتی انسانی و عمیق از واقعیت های میدانی ارائه داده و می تواند به عنوان منبعی معتبر برای طراحی برنامه های توسعه حرفه ای معلمان، اصلاح راهبردهای تدریس و بهبود آموزش مطالعات اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.