بررسی تطبیقی تاثیر ورزش های انفرادی و گروهی بر رشد اجتماعی

رشد اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین ابعاد رشد انسانی، نقش بنیادینی در شکل گیری شخصیت، تعاملات موثر و موفقیت های فردی و اجتماعی ایفا می کند. یکی از عوامل تاثیرگذار در تقویت این بعد از رشد، فعالیت های ورزشی است؛ اما پرسش اساسی این است که آیا نوع فعالیت ورزشی انفرادی یا گروهی می تواند بر رشد اجتماعی تاثیر متفاوتی داشته باشد؟ پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی تاثیر ورزش های انفرادی و گروهی بر رشد اجتماعی افراد، به ویژه در گروه های سنی نوجوان و جوان، طراحی و اجرا شده است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری شامل ورزشکاران فعال در باشگاه های مختلف بوده و نمونه ای متناسب با حجم جامعه و به صورت تصادفی انتخاب گردیده است. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های معتبر رشد اجتماعی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که ورزش های گروهی نسبت به ورزش های انفرادی تاثیر بیشتری بر رشد مهارت های ارتباطی، تقویت حس همدلی، کار تیمی، مسئولیت پذیری و مدیریت تعارض دارند. در مقابل، ورزش های انفرادی بیشتر به رشد اعتمادبه نفس، خودانضباطی و استقلال فردی کمک می کنند، اما تاثیر کمتری بر تعاملات اجتماعی مستقیم دارند. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که نوع ورزش انتخاب شده می تواند بر اساس نیازهای رشد اجتماعی فرد، به صورت هدفمند مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این پژوهش می تواند برای مربیان ورزشی، والدین، مسئولان آموزشی و سیاست گذاران حوزه سلامت جسم و روان مفید باشد تا در برنامه ریزی های تربیتی و ورزشی، ابعاد اجتماعی رشد افراد را نیز مدنظر قرار دهند.

کلیدواژه ها:

رشد اجتماعی ، ورزش انفرادی ، ورزش گروهی ، تعامل اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، نوجوانان ، توسعه شخصیت