گسترش شهرنشینی نوین و برنامه ریزی شهرداریها در توسعه اجتماعی در جهت کیفیت زندگی شهری

کیفیت زندگی از جمله مفاهیم گسترده ای است که با رشد زندگی شهری و همچنین با گسترش فناوری مورد توجه اندیشمندان قرار گرفت. لذا این مقاله با هدف گسترش شهرنشینی نوین و برنامه ریزی شهرداریها در توسعه اجتماعی در جهت کیفیت زندگی شهری با روش توصیفی- تحلیلی پرداخته است. جهت گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و اسنادی موجود بهره گرفته شده است. امروزه با توسعه برنامه ریزی شهری، میزان رضایت از کیفیت زندگی در فضاهای برنامه ریزی شده از اهداف اولیه و اصلی شهرها به شمارمی رود، در این راستا محققان معتقدند برنامه ریزی همسو با بهبود کیفیت زندگی می تواند زمینه های دیگر توسعه مانند توسعه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی را به همراه داشته باشد. در نتیجه می توان گفت رشد سریع شهر و شهرنشینی و افزایش جمعیت شهری در کشور یکی از مشکلات شهرها می باشد. یکی از راه حل های که امروزه، می تواند از مشکلات شهری بکاهد تقویت نقش سرمایه های اجتماعی در جوامع شهری می باشد این مفهوم به عنوان یکی از عوامل تقویت کننده روابط جمعی، شبکه ها و انسجام بخش«میان انسان ها»، «انسان ها و سازمان ها» و «سازمان ها با یکدیگر» در توسعه شهری محسوب می شود و زیربنای توسعه فرهنگی، اقتصادی، سیاسی یک شهر، کلان شهر و حتی یک کشور را تشکیل می دهد. در نتیجه می توان گفت کیفیت زندگی برای نشان دادن چگونگی برآورده شدن نیازهای انسان و همچنین معیاری برای ادراک رضایت و نارضایتی افراد و گروه ها از ابعاد مختلف زندگی در سکونتگاه ها است که به عنوان معنای قابلیت زندگی یک مکان نیز مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

تحولات شهرها ، توسعه خدمات