نقش فعالیت های ورزشی در بهبود مهارت های حرکتی کودکان دارای اختلال حرکتی

هدف این پژوهش، بررسی نقش فعالیت های ورزشی در بهبود مهارت های حرکتی کودکان دارای اختلال حرکتی با رویکرد کیفی بود. شرکت کنندگان شامل ۱۰ کودک ۷ تا ۱۰ ساله با اختلال حرکتی، سه مربی ورزشی و هشت والد بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق مشاهده مشارکتی جلسات ورزشی و مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری و با روش تحلیل مضمون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سه مقوله اصلی در اثر فعالیت های ورزشی بهبود یافته اند: هماهنگی و کنترل حرکتی، اعتمادبه نفس در انجام حرکات، و تعاملات اجتماعی مثبت. والدین و مربیان گزارش کردند که پس از چند هفته تمرین، کودکان توانایی بیشتری در انجام حرکات دقیق، مشارکت فعال در بازی ها و برقراری ارتباط با همسالان پیدا کرده اند. یافته ها حاکی از آن است که فعالیت های ورزشی هدفمند نه تنها در ارتقاء مهارت های حرکتی، بلکه در بهبود عوامل روانی–اجتماعی موثر بر حرکت نیز موثر است. این نتایج می تواند راهنمایی برای طراحی برنامه های توانبخشی و آموزشی فراگیرتر در حوزه تربیت بدنی استثنایی باشد.

کلیدواژه ها:

فعالیت ورزشی ، مهارت های حرکتی ، اختلال حرکتی ، رویکرد کیفی ، توانبخشی