تبیین روش های تدریس فعال برای آموزش زبان انگلیسی دبیرستان

این پژوهش به بررسی روش های تدریس فعال در آموزش زبان انگلیسی در دوره دبیرستان می پردازد و تاثیر این روش ها بر یادگیری دانش آموزان را تحلیل می کند. با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس داده های حاصل از مطالعات کیفی و کمی داخلی و بین المللی، نشان داده می شود که روش های تدریس فعال مانند یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه، تدریس معکوس و بازی های آموزشی، به طور موثری مشارکت دانش آموزان را افزایش داده، مهارت های زبانی را بهبود می بخشند و اضطراب زبانی را کاهش می دهند. یافته ها حاکی از آن است که این روش ها با ایجاد محیطی تعاملی و معنادار، انگیزه درونی دانش آموزان را تقویت کرده و به توسعه مهارت های تفکر انتقادی، خلاقیت و کار تیمی کمک می کنند. با این حال، اجرای این روش ها با چالش هایی مانند حجم بالای برنامه درسی، کلاس های شلوغ و کمبود منابع فناوری مواجه است. نتیجه گیری اصلی این است که موفقیت روش های تدریس فعال مستلزم تحول سیستمی در سطح برنامه درسی، آموزش معلمان و حمایت مدیریتی است. در نهایت، توصیه می شود سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس با ایجاد زیرساخت های لازم و تقویت توسعه حرفه ای معلمان، زمینه را برای گسترش این روش ها فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس فعال ، آموزش زبان انگلیسی ، دبیرستان ، یادگیری مشارکتی