فناوری های نوین و بازاندیشی در آموزش پیش دبستانی: گامی به سوی یادگیری فعال و پایدار

این پژوهش به بررسی تاثیر فناوری های نوین بر بازاندیشی در آموزش پیش دبستانی و نقش آن در ارتقاء یادگیری فعال و پایدار پرداخته است. با هدف تحلیل عمیق و جامع، پژوهش به روش کمی-کیفی با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد و جامعه آماری شامل مربیان و مدیران پیش دبستانی بود. یافته ها نشان داد که استفاده هدفمند از فناوری های نوین به ویژه نرم افزارهای تعاملی و بازی های آموزشی، موجب افزایش انگیزه، مشارکت فعال و رشد مهارت های شناختی و اجتماعی کودکان می شود. تحلیل داده ها نشان داد میانگین نمرات یادگیری در گروه دریافت کننده آموزش فناورانه، به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بالاتر است. همچنین، مربیان بازاندیشی در روش های تدریس و طراحی محیط های یادگیری فعال را از مهم ترین مزایای ادغام فناوری دانستند. این نتایج موید نقش کلیدی فناوری در تسهیل فرآیندهای یاددهی-یادگیری و ارتقاء کیفیت آموزش پیش دبستانی است. بر اساس یافته ها، پیشنهاد می شود بسترهای لازم برای بهره برداری از فناوری های نوین، آموزش تخصصی مربیان، و توسعه محتواهای تعاملی بومی فراهم شود. همچنین مطالعات طولی جهت بررسی اثرات پایدار فناوری بر یادگیری کودکان ضروری است. این تحقیق گامی موثر در تحول نظام آموزشی پیش دبستانی به سوی یادگیری فعال، خلاق و پایدار محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین آموزشی ، آموزش پیش دبستانی ، یادگیری فعال ، یادگیری پایدار ، بازاندیشی