تجربه ی معلمان از «برقراری ارتباط عاطفی با دانش آموزان در تدریس مفاهیم خشک ریاضی»

در دهه های اخیر، آموزش ریاضی بیش از پیش با چالش هایی روبه رو شده است که یکی از مهم ترین آن ها، ناتوانی در ایجاد پیوند عاطفی موثر میان معلم و دانش آموز در هنگام تدریس مفاهیم انتزاعی و خشک این درس است. با وجود تلاش های گسترده برای جذاب تر کردن محتوای ریاضی، هنوز بسیاری از دانش آموزان احساس بیگانگی، اضطراب یا بی علاقگی نسبت به این درس دارند. پژوهش حاضر با هدف واکاوی تجربه ی زیسته ی معلمان از «برقراری ارتباط عاطفی با دانش آموزان در تدریس مفاهیم خشک ریاضی» انجام شده است. این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری طراحی گردیده تا بتواند معنا و جوهره ی تجربه ی معلمان را از منظر درونی آنان آشکار سازد.جامعه ی پژوهش شامل دبیران ریاضی مقطع متوسطه در مدارس دولتی و غیردولتی بوده و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته گردآوری شده است. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مضمون استفاده شد تا الگوهای مفهومی پنهان در روایت های معلمان شناسایی گردد. نتایج نشان داد که برقراری ارتباط عاطفی در تدریس ریاضی، بیش از آن که به مهارت های شناختی وابسته باشد، به عوامل انسانی نظیر همدلی، احترام متقابل، لحن صمیمی، و توجه به احساسات یادگیرندگان مرتبط است. معلمان شرکت کننده تاکید داشتند که حتی مفاهیم خشک و دشوار، زمانی برای دانش آموزان معنا می یابد که معلم بتواند فضای امن روانی و هیجانی در کلاس ایجاد کند.از دل یافته ها، سه مضمون اصلی استخراج شد: «ایجاد فضای عاطفی مثبت»، «تبدیل محتوای خشک به تجربه ی انسانی»، و «نقش خودافشایی و انعطاف معلم در تقویت پیوند عاطفی». نتایج همچنین نشان داد که ارتباط عاطفی، نه تنها باعث افزایش علاقه به ریاضی می شود، بلکه به بهبود درک مفهومی و کاهش اضطراب ریاضی نیز کمک می کند. این امر نشان دهنده ی ضرورت بازنگری در شیوه های سنتی تدریس و توجه بیشتر به مولفه های عاطفی در طراحی آموزشی است. در پایان پیشنهاد می شود دوره های ضمن خدمت معلمان ریاضی، مهارت های عاطفی و همدلانه را به عنوان بخش جدایی ناپذیر از صلاحیت حرفه ای دبیران در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

ارتباط عاطفی ، آموزش ریاضی ، تجربه ی معلمان ، مفاهیم خشک ، یادگیری معنادار